Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Cantique des pèlerinages. J'ai invoqué l'Éternel dans ma détresse, Et il m'a exaucé.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Éternel, délivre mon âme des lèvres menteuses, De la langue perfide!

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Quelle sera ta rétribution, Quel sera ton profit, langue perfide?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

— Les flèches aiguës du guerrier, Avec les charbons ardents du genêt! —

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Malheureux que je suis, de séjourner dans Mésec, De demeurer sous les tentes de Kédar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Trop longtemps mon âme a demeuré Parmi ceux qui haïssent la paix.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Je veux la paix; mais, dès que j'ouvre la bouche, Ils veulent la guerre!