Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Cantique des degrés. Vers l’Eternel j’ai crié dans ma détresse, et il m’a exaucé.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Seigneur, délivre-moi des lèvres mensongères, de la langue perfide.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Quel profit te donnera-t-elle, quel avantage, cette langue perfide,

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

pareille aux flèches des guerriers, aiguisées aux charbons ardents des genêts?

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Quel malheur pour moi d’avoir séjourné à Méchec, demeuré près des tentes de Kêdar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Trop longtemps mon âme a vécu dans le voisinage de ceux qui haïssent la paix.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Je suis, moi, tout à la paix, et quand je la proclame, eux ne méditent que guerre.