Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Cantique des degrés. À l’Éternel, en ma détresse, j’ai crié; et il m’a répondu.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Éternel! délivre mon âme de la lèvre menteuse, de la langue qui trompe.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Que te donnera-t-on, et que t’ajoutera-t-on, langue trompeuse? –

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Des flèches aiguës d’un homme puissant, et des charbons ardents de genêt.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Malheur à moi de ce que je séjourne en Méshec, de ce que je demeure avec les tentes de Kédar; –

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Que mon âme ait tant demeuré avec ceux qui haïssent la paix!

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Je veux la paix; mais si j’en parle, ils sont, eux, pour la guerre.