Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Cantique des montées. Vers Yahweh, dans ma détresse, j'ai crié, et il m'a exaucé:

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

« Yahweh délivre mon âme de la lèvre de mensonge, de la langue astucieuse! »

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Que te sera-t-il donné, quel sera ton profit, langue perfide?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Les flèches aiguës du Tout-Puissant, avec les charbons ardents du genêt.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Malheureux que je suis de séjourner dans Mések, d'habiter sous les tentes de Cédar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Trop longtemps j'ai demeuré avec ceux qui haïssent la paix.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Je suis un homme de paix et, quand je leur parle, ils sont pour la guerre.