Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Matkalaulu. Ahdistuksessani minä huudan Herraa, ja hän vastaa minulle.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Herra, pelasta minun sieluni valheellisista huulista, petollisesta kielestä.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Mitä hän sinulle antaa ja mitä siihen vielä lisää, sinä petollinen kieli?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Väkivaltaisen teräviä nuolia ynnä kinsteripensaan tulisia hiiliä!

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Voi minua, että minun täytyy oleskella muukalaisena Mesekissä, asua Keedarin majojen keskellä!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Kauan on minun sieluni täytynyt asua niiden seurassa, jotka rauhaa vihaavat.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Minä pidän rauhan, mutta jos sanan sanon, niin he ovat sotaan valmiit.