Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.