Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

A Song of Ascents. Unto Yahweh, in the distress that befell me, I cried—and he answered me.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

O Yahweh! rescue thou my soul—from the false lip, from the deceitful tongue.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

What shall be given to thee, and what shall be added to thee, thou deceitful tongue?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

The arrows of the hero sharpened, with burning coals of broom.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Woe is me, That I sojourn in Meshek, —That I abide near the tents of Kedar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Long, hath my soul had her dwelling with him that hateth peace:

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

I, am for peace, and verily I speak, They, are for war!