Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

A song of ascents. In distress I cried to the Lord, and he answered me.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

“Deliver me, Lord, from the lip that is false and the tongue that is crafty.”

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

What shall he give to you, you tongue that is crafty? What yet shall he give to you?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Arrows of warrior, sharpened, with glowing broom coals together.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Woe is me that I sojourn in Meshech, that I live by the tents of Kedar.

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Already too long have I dwelt among those who hate peace.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

I am for peace: but when I speak of it, they are for war.