Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

“A song of the degrees.” Unto the Lord, when I was in distress, did I call, and he hath answered me.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

O Lord, deliver my soul from lips of falsehood, and from a tongue of deceit.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

What will [God] give unto thee? or what will he add unto thee, thou tongue of deceit?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Sharpened arrows of the mighty, with coals of the broom-bush.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Woe is me, that I sojourn in Meshech, that I dwell in the tents of Kedar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Too long for herself hath my soul dwelt with him that hateth peace.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

I am for peace; but when I speak, they are for war.