Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

IN my distress I cried unto the Lord, and he heard me.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Deliver my soul, O Lord, from lying lips, and from a deceitful tongue.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

What shall be given unto thee? or what shall be done unto thee, thou false tongue?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Sharp arrows of the mighty, with coals of juniper.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Woe is me, that I sojourn in Mesech, that I dwell in the tents of Kedar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

My soul hath long dwelt with him that hateth peace.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

I am for peace: but when I speak, they are for war.