Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

A Song of Ascents. In my distress I called unto the LORD, and He answered me.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

O LORD, deliver my soul from lying lips, from a deceitful tongue.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

What shall be given unto thee, and what shall be done more unto thee, thou deceitful tongue?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Sharp arrows of the mighty, with coals of broom.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Woe is me, that I sojourn with Meshech, that I dwell beside the tents of Kedar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

My soul hath full long had her dwelling with him that hateth peace.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

I am all peace; but when I speak, they are for war.