Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

A song of degrees. I called vnto the Lord in my trouble, and hee heard me.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Deliuer my soule, O Lord, from lying lippes, and from a deceitfull tongue.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

What doeth thy deceitfull tongue bring vnto thee? or what doeth it auaile thee?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

It is as the sharpe arrowes of a mightie man, and as the coales of iuniper.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Woe is to me that I remaine in Meschech, and dwell in the tentes of Kedar.

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

My soule hath too long dwelt with him that hateth peace.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

I seeke peace, and when I speake thereof, they are bent to warre.