Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Een lied op Hammaaloth. Ik heb tot den HEERE geroepen in mijn benauwdheid, en Hij heeft mij verhoord.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

O HEERE! red mijn ziel van de valse lippen, van de bedriegelijke tong.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Wat zal U de bedriegelijke tong geven, of wat zal zij U toevoegen?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Scherpe pijlen eens machtigen, mitsgaders gloeiende jeneverkolen.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

O, wee mij, dat ik een vreemdeling ben in Mesech, dat ik in de tenten Kedars wone.

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Mijn ziel heeft lang gewoond bij degenen, die den vrede haten.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Ik ben vreedzaam; maar als ik spreek, zijn zij aan den oorlog.