Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Een bedevaartslied. Tot Jahweh riep ik in mijn nood, En Hij heeft mij verhoord.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Verlos mij, Jahweh, van leugenlippen En lastertongen!

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Wat kan een lastertong u al brengen, En wat er nog bij doen:

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Scherpgepunte oorlogspijlen, Met gloeiende houtskool!

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Wee mij, dat ik moet toeven In de tenten van Mésjek, En dat ik moet wonen In de tenten van Kedar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Reeds te lang leef ik samen Met vredeverstoorders;

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Als ìk over vrede wil spreken, Zoeken zij strijd!