Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Sang til Festrejserne. Jeg raabte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Ve mig, at jeg maa leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!