< Зәбур 12 >
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, шеминит билән оқулсун дәп, Давут язған күй: — Қутқузғайсән, Пәрвәрдигар, чүнки ихласмән адәм түгәп кәтти; Адәмләр арисидин садиқ мөминләр ғайип болди.
ああヱホバよ助けたまへ そは神をうやまふ人はたえ誠あるものは人の子のなかより消失るなり
2 Һәр бирси өз йеқинлириға ялған ейтиду; Хушамәтчи ләвләрдә, аликөңүллүк билән сөзлишиду.
人はみな虚偽をもてその隣とあひかたり滑なるくちびると貳心とをもてものいふ
3 Пәрвәрдигар барлиқ хушамәтчи ләвләрни, Һакавурларчә сөзләйдиған тилни кесивәткәй!
ヱホバはすべての滑なるくちびると大なる言をかたる舌とをほろぼし給はん
4 Улар: «Тилимиз билән ғәлибә қилимиз; Ләвлиримиз болса өзимизниңкидур; Ким бизгә Рәб болалисун?» — дәйду.
かれらはいふ われら舌をもて勝をえん この口唇はわがものなり誰かわれらに主たらんやと
5 «Езилгүчи аҗизларни басқан зулум вәҗидин, Мискинләрниң аһузарлири вәҗидин, Һазирла орнумдин турай» — дәйду Пәрвәрдигар, «Мән уларға, улар зариқип күткән азатлиқни йәткүзимән».
ヱホバのたまはく 苦しむもの掠められ貧しきもの歎くがゆゑに我いま起てこれをその慕ひもとむる平安におかん
6 Пәрвәрдигарниң сөзлири болса сап сөзләрдур; Улар йәттә қетим саплаштурулған, Сапал қазанда тавланған күмүчтәктур.
ヱホバの言はきよきことばなり 地にまうけたる爐にてねり七次きよめたる白銀のごとし
7 Сән Пәрвәрдигар, уларни сақлайсән; Сән [мөминләрни] мошу дәвирдин мәңгүгә қоғдайсән;
ヱホバよ汝はかれらをまもり之をたすけてとこしへにこの類より免れしめたまはん
8 [Чүнки] рәзил адәмләр һәрянда ғадийип жүрүшиду, Пәскәшлик инсан балилири арисида алийҗанаблиқ дәп махталмақта!
人の子のなかに穢しきことの崇めらるるときは惡者ここやかしこにあるくなり