Зәбур 119
1 (Аләф) Йолда мукәммәл болғанлар, Пәрвәрдигар Тәврат-қанунида маңидиғанлар бәхитликтур!
Блажени непорочнии в путь, ходящии в законе Господни.
2 Униң агаһ-гувалирини тутқанлар, Уни чин қәлби билән издигәнләр,
Блажени испытающии свидения Его, всем сердцем взыщут Его.
3 Һеч бир һәқсизлиқни қилмиғанлар бәхитликтур! Улар униң йоллирида маңиду.
Не делающии бо беззакония в путех Его ходиша.
4 Көрсәтмилириңгә әстайидил әмәл қилишимиз үчүн, Өзүң уларни бекиткәнсән.
Ты заповедал еси заповеди Твоя сохранити зело:
5 Аһ, йоллиримниң йөнилиши бәлгүлимилириңгә әмәл қилишқа бекитилгәй!
дабы исправилися путие мои, сохранити оправдания Твоя.
6 Шуниң билән барлиқ әмир-пәрманлириңни әтиварлисам, Мән йәргә қарап қалмаймән.
Тогда не постыжуся, внегда призрети ми на вся заповеди Твоя.
7 Сениң һәққаний һөкүмлириңни үгинип, Дурус көңүлдин Саңа тәшәккүр ейтимән.
Исповемся Тебе в правости сердца, внегда научитимися судбам правды Твоея.
8 Мән бәлгүлимилириңни чоқум тутимән; Мени пүтүнләй ташливәтмигәйсән!
Оправдания Твоя сохраню: не остави мене до зела.
9 (Бәт) Яш бир жигит қандақ қилип өз йолини пак туталайду? Сениң сөз-каламиңни аңлап әмәл қилиш биләнла.
В чесом исправит юнейший путь свой? Внегда сохранити словеса Твоя.
10 Пүтүн қәлбим билән мән Сени издидим; Мени әмирлириңдин адаштурмиғайсән;
Всем сердцем моим взысках Тебе: не отрини мене от заповедий Твоих.
11 Гуна қилип Саңа қарши чиқмаслиғим үчүн, Сөзүңни көңлүмгә мәһкәм пүкүвалдим.
В сердцы моем скрых словеса Твоя, яко да не согрешу Тебе.
12 Мубарәкдурсән Пәрвәрдигар, Маңа Өз бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
Благословен еси, Господи: научи мя оправданием Твоим.
13 Ләвлирим билән мән баян қилимән, Ағзиңдики барлиқ һөкүмлириңни.
Устнама моима возвестих вся судбы уст Твоих.
14 Түрлүк байлиқлардин шатланғандәк, Агаһ-гувалиқлириңға әгәшкән йолда шатландим.
На пути свидений Твоих насладихся, яко о всяком богатстве.
15 Мән көрсәтмилириң үстидә сеғинип ойлинимән; Излириңға қарап ойлинимән.
В заповедех Твоих поглумлюся, и уразумею пути Твоя.
16 Бәлгүлимилириңни хурсәнлик дәп билимән; Сөз-каламиңни унтумаймән.
Во оправданиих Твоих поучуся: не забуду словес Твоих.
17 (Гимәл) Қулуңға меһриванлиқни көрсәткәйсән, шуниң билән мән яшаймән, Каламиңға бойсунимән.
Воздаждь рабу Твоему: живи мя, и сохраню словеса Твоя.
18 Тәврат-қанунуңдин карамәт сирларни көрүшүм үчүн, Көзлиримни ачқайсән!
Открый очи мои, и уразумею чудеса от закона Твоего.
19 Мән бу дунияда мусапирмән; Әмирлириңни мәндин йошурмиғайсән.
Пришлец аз есмь на земли: не скрый от мене заповеди Твоя.
20 Һөкүмлириңгә һәр қачан интизар болуп, Жүригим езилип кетәй дәп қалди.
Возлюби душа моя возжелати судбы Твоя на всякое время.
21 Сән ләнәткә буйрулған тәкәббурларға тәнбиһ берисән, Улар әмирлириңдин адишип кетиду.
Запретил еси гордым: прокляти уклоняющиися от заповедий Твоих.
22 Мәндин аһанәт һәм мәсқирини жираққа кәткүзгәйсән; Чүнки агаһ-гувалиқлириңни тутимән.
Отими от мене понос и уничижение, яко свидений Твоих взысках.
23 Әмирләр олтирип яман гепимни қилишмақта; Сениң қулуң болса бәлгүлимилириң үстидә сеғинип ойлайду.
Ибо седоша князи и на мя клеветаху, раб же Твой глумляшеся во оправданиих Твоих:
24 Сениң агаһ-гувалиқлириң мениң хурсәнлигим, Мениң мәслиһәтчилиримдур.
ибо свидения Твоя поучение мое есть, и совети мои оправдания Твоя.
25 (Даләт) Мениң җеним тупраққа йепишқан; Сөз-каламиң бойичә мени йеңиландурғайсән.
Прильпе земли душа моя: живи мя по словеси Твоему.
26 Өз йоллиримни алдиңда очуқ баян қилдим, Сән маңа җавап бәрдиң; Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
Пути моя возвестих, и услышал мя еси: научи мя оправданием Твоим.
27 Мени көрсәтмилириңниң йолини чүшинидиған қилғайсән, Андин мән карамәтлириң үстидә сеғинип ойлинимән.
Путь оправданий Твоих вразуми ми, и поглумлюся в чудесех Твоих.
28 Җеним қайғу билән ерип кетиду; Сөз-каламиң бойичә мени күчләндүргәйсән.
Воздрема душа моя от уныния: утверди мя в словесех Твоих.
29 Мәндин алдамчи йолни нери қилғайсән; Шәпқәт қилип маңа Тәврат-қанунуңни беғишлиғайсән;
Путь неправды отстави от мене и законом Твоим помилуй мя.
30 Мән һәқиқәт-садақәт йолини талливалдим; Һөкүмлириңни алдимда қойдум.
Путь истины изволих и судбы Твоя не забых.
31 Агаһ-гувалириңни чиң тутимән; Пәрвәрдигар, мени уятқа қалдурмиғайсән.
Прилепихся свидением Твоим, Господи, не посрами мене.
32 Сән мениң қәлбимни кәң-азатә қилишиң билән, Әмирлириң йолиға әгишип жүгүримән.
Путь заповедий Твоих текох, егда разширил еси сердце мое.
33 (Хе) И Пәрвәрдигар, бәлгүлимилириңниң йолини маңа аян қилғайсән; Мән уни ахирғичә тутимән.
Законоположи мне, Господи, путь оправданий Твоих, и взыщу и выну:
34 Мени йорутқайсән, мән Тәврат-қанунуңни тутимән, Шундақла пүтүн қәлбим билән униңға әмәл қилимән.
вразуми мя, и испытаю закон Твой и сохраню и всем сердцем моим.
35 Мени әмирлириңниң йолида маңидиған қилғайсән; Чүнки уларни хурсәнлик дәп билимән.
Настави мя на стезю заповедий Твоих, яко тую восхотех.
36 Мениң қәлбимни шәхсий мәнпәәткә әмәс, Бәлки агаһ-гувалиқлириңға майил қилғайсән.
Приклони сердце мое во свидения Твоя, а не в лихоимство.
37 Көзлиримни сахтини көрүштин яндурғайсән; Мени йолуңда җанландурғайсән;
Отврати очи мои еже не видети суеты: в пути Твоем живи мя.
38 Сән қулуңға болған вәдәңни әмәлгә ашурғайсән; Шуниң билән хәқләр Сәндин әйминиду.
Постави рабу Твоему слово Твое в страх Твой.
39 Мән қорққан шәрмәндиликни нери кәткүзгәйсән; Чүнки Сениң һөкүмлириң әладур.
Отими поношение мое, еже непщевах: яко судбы Твоя благи.
40 Мана, мән көрсәтмилириңгә тәшна болуп кәлдим; Өз һәққанийитиңдә мени җанландурғайсән;
Се, возжелах заповеди Твоя: в правде Твоей живи мя.
41 : (Вав) Вә меһир-муһәббәтлириң йенимға кәлсун, и Пәрвәрдигар; Вәдәң бойичә ниҗатлиғиң йенимға кәлсун;
И да приидет на мя милость Твоя, Господи, спасение Твое по словеси Твоему:
42 Шунда мәндә мени мәсқирә қилғучиға бәргидәк җавап болиду; Чүнки сөзүңгә тайинимән.
и отвещаю поношающым ми слово, яко уповах на словеса Твоя.
43 Вә ағзимдин һәқиқәтниң сөзини елип ташлимиғайсән; Чүнки һөкүмлириңгә үмүт бағлидим;
И не отими от уст моих словесе истинна до зела, яко на судбы Твоя уповах:
44 Шунда мән Сениң Тәврат-қанунуңни һәр қачан тутимән, Бәрһәқ, әбәдил-әбәткичә тутимән;
и сохраню закон Твой выну, в век и в век века.
45 Шунда мән азатиликтә маңимән; Чүнки көрсәтмилириңни издидим.
И хождах в широте, яко заповеди Твоя взысках:
46 Шунда мән падишалар алдида агаһ-гувалиқлириң тоғрилиқ сөзләймән, Бу ишларда мән йәргә қарап қалмаймән.
и глаголах о свидениих Твоих пред цари и не стыдяхся:
47 Вә әмирлириңни хурсәнлик дәп билимән, Чүнки уларни сөйүп кәлдим;
и поучахся в заповедех Твоих, яже возлюбих зело:
48 Мән сөйүп кәлгән әмирлириңгә қоллиримни созуп интилимән, Вә бәлгүлимилириң үстидә сеғинип ойлинимән.
и воздвигох руце мои к заповедем Твоим, яже возлюбих, и глумляхся во оправданиих Твоих.
49 (Заин) Сән қулуңға бәргән сөзүңни, Йәни маңа үмүт беғишлиған каламиңни әслигәйсән.
Помяни словеса Твоя рабу Твоему, ихже упование дал ми еси.
50 У болса дәрдимгә болған тәсәллидур; Чүнки сөз-вәдәң мени җанландурди.
То мя утеши во смирении моем, яко слово Твое живи мя.
51 Тәкәббурлар әшәддий һақарәтлигини билән, Лекин Тәврат-қанунуңдин һеч чәтнимидим.
Гордии законопреступоваху до зела: от закона же Твоего не уклонихся.
52 Қедимдә бекитилгән һөкүмлириңни ядимға кәлтүрдүм, и Пәрвәрдигар, Шундақ қилип өзүмгә тәсәлли бәрдим.
Помянух судбы Твоя от века, Господи, и утешихся.
53 Тәврат-қанунуңни ташливәткән рәзилләр вәҗидин, Отлуқ ғәзәп мәндә қайнап ташти.
Печаль прият мя от грешник, оставляющих закон Твой.
54 Мусапир болуп турған җайимда, Көрсәтмилириң мениң нахшилирим болди.
Пета бяху мне оправдания Твоя на месте пришелствия моего.
55 Кечидә, и Пәрвәрдигар, намиңни әсләп жүрдум, Тәврат-қанунуңни тутуп кәлдим.
Помянух в нощи имя Твое, Господи, и сохраних закон Твой.
56 Мән буниңға несип болдум, Чүнки мән көрсәтмилириңкә итаәт қилип кәлдим.
Сей бысть мне, яко оправданий Твоих взысках.
57 (Хәт) Өзүң мениң несивәмдурсән, и Пәрвәрдигар; «Сениң сөз-каламиңни тутай» — дедим.
Часть моя еси, Господи: рех сохранити закон Твой.
58 Мән пүтүн қәлбим билән дидариңға интилип йелиндим; Вәдәң бойичә маңа шапаәт көрсәткәйсән.
Помолихся лицу Твоему всем сердцем моим: помилуй мя по словеси Твоему.
59 Мән йоллириң үстидә ойландим, Аяқлиримни агаһ-гувалиқлириңға қаритип буридим.
Помыслих пути Твоя и возвратих нозе мои во свидения Твоя.
60 Мән алдиридим, һеч кечикмидим, Сениң әмирлириңгә әмәл қилишқа.
Уготовихся и не смутихся сохранити заповеди Твоя.
61 Рәзилләрниң асарәтлири мени чирмивалғини билән, Мән Тәврат-қанунуңни һеч унтумидим.
Ужя грешник обязашася мне, и закона Твоего не забых.
62 Һәққаний һөкүмлириң үчүн, Түн кечидә тәшәккүр ейтқили қопимән.
Полунощи востах исповедатися Тебе о судбах правды Твоея.
63 Мән Сәндин қорқидиғанларниң, Көрсәтмилириңгә әгәшкәнләрниң һәммисиниң үлпитидурмән.
Причастник аз есмь всем боящымся Тебе и хранящым заповеди Твоя.
64 Җаһан, и Пәрвәрдигар, Сениң өзгәрмәс муһәббитиң билән толди; Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
Милости Твоея, Господи, исполнь земля: оправданием Твоим научи мя.
65 (Тәт) Сөз-каламиң бойичә, и Пәрвәрдигар, Өз қулуңға меһриванлиқни көрситип кәлгәнсән.
Благость сотворил еси с рабом Твоим, Господи, по словеси Твоему:
66 Маңа убдан пәриқ етишни вә билимни үгәткәйсән; Чүнки мән әмирлириңгә ишәндим.
благости и наказанию и разуму научи мя, яко заповедем Твоим веровах.
67 Мән азапқа учраштин бурун йолдин азған, Бирақ һазир сөзүңни тутимән.
Прежде даже не смиритимися, аз прегреших: сего ради слово Твое сохраних.
68 Сән меһривандурсән, меһриванлиқ қилисән, Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
Благ еси Ты, Господи: и благостию Твоею научи мя оправданием Твоим.
69 Тәкәббурлар маңа қара чаплашти; Бирақ көрсәтмилириңгә пүтүн қәлбим билән итаәт қилимән.
Умножися на мя неправда гордых: аз же всем сердцем моим испытаю заповеди Твоя.
70 Уларниң қәлби туймас болуп кәтти; Бирақ мән болсам Тәврат-қанунуңни хурсәнлик дәп билимән.
Усырися яко млеко сердце их: аз же закону Твоему поучихся.
71 Азапқа учриғиним яхши болди, Шуниң билән бәлгүлимилириңни үгәндим.
Благо мне, яко смирил мя еси, яко да научуся оправданием Твоим.
72 Мән үчүн ағзиңдики қанун-тәлим, Миңлиған алтун-күмүч тәңгидин әвзәлдур.
Благ мне закон уст Твоих паче тысящ злата и сребра.
73 (Йод) Сениң қоллириң мени ясиған, мени мустәһкәмлиди; Мени йорутқайсән, әмирлириңни үгинимән.
Руце Твои сотвористе мя и создасте мя: вразуми мя, и научуся заповедем Твоим.
74 Сәндин әйминидиғанлар мени көрүп шатлиниду; Чүнки мән сөз-каламиңға үмүт бағлап кәлдим.
Боящиися Тебе узрят мя и возвеселятся, яко на словеса Твоя уповах.
75 И Пәрвәрдигар, Сениң һөкүмлириңниң һәққаний екәнлигини, Вападарлиғиңдин мени азапқа салғиниңни билимән.
Разумех, Господи, яко правда судбы Твоя, и воистинну смирил мя еси.
76 Аһ, қулуңға бәргән вәдәң бойичә, Өзгәрмәс муһәббитиң тәсәллийим болсун.
Буди же милость Твоя, да утешит мя, по словеси Твоему рабу Твоему:
77 Мениң яшишим үчүн, Рәһимдиллиқлириң йенимға кәлсун; Чүнки Тәврат-қанунуң мениң хурсәнлигимдур.
да приидут мне щедроты Твоя, и жив буду, яко закон Твой поучение мое есть:
78 Тәкәббурлар хиҗаләттә қалсун; Чүнки улар маңа ялғанчилиқ билән тәтүрлүк қилған; Мән болсам, көрсәтмилириң үстидә сеғинип ойлинимән.
да постыдятся гордии, яко неправедно беззаконноваша на мя: аз же поглумлюся в заповедех Твоих.
79 Сәндин әйминидиғанлар мән тәрәпкә бурулуп кәлсун; Агаһ-гувалиқлириңни билгәнләрму шундақ болсун.
Да обратят мя боящиися Тебе и ведящии свидения Твоя.
80 Көңлүм бәлгүлимилириңдә мукәммәл болсун; Шуниң билән йәргә қарап қалмаймән.
Буди сердце мое непорочно во оправданиих Твоих, яко да не постыжуся.
81 (Каф) Җеним ниҗатлиғиңға тәлмүрүп һалидин кетәй дәватиду; Мән сөз-каламиңға үмүт бағлидим.
Изчезает во спасение Твое душа моя, на словеса Твоя уповах:
82 Көзүм сөз-вәдәңгә тәлмүрүп түгишәй деди, «Сән қачанму маңа тәсәлли берәрсән» — дәп.
изчезоша очи мои в слово Твое, глаголюще: когда утешиши мя?
83 Чүнки мән ислинип қуруп кәткән тулумдәк болдум, Бирақ бәлгүлимилириңни унтумаймән.
Зане бых яко мех на слане: оправданий Твоих не забых.
84 Қулуңниң күнлири қанчә болиду? Маңа зиянкәшлик қилғанларни қачан җазалайсән?
Колико есть дний раба Твоего? Когда сотвориши ми от гонящих мя суд?
85 Тәкәббурлар маңа ориларни колиған; Бу ишлар Тәвратиңға мухалиптур;
Поведаша мне законопреступницы глумления, но не яко закон Твой, Господи.
86 Сениң барлиқ әмирлириң ишәшликтур; Улар йолсизлиқ билән мени қистимақта; Маңа ярдәм қилғайсән!
Вся заповеди Твоя истина: неправедно погнаша мя, помози ми.
87 Улар мени йәр йүзидин йоқатқили қил қалди; Бирақ мән болсам, көрсәтмилириңдин ваз кәчмидим.
Вмале не скончаша мене на земли: аз же не оставих заповедий Твоих.
88 Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени җанландурғайсән, Вә ағзиңдики агаһ-гувалиқлириңни тутимән.
По милости Твоей живи мя, и сохраню свидения уст Твоих.
89 (Ламәд) Мәңгүгә, и Пәрвәрдигар, Сөз-каламиң әршләрдә бекитилгәндур.
Во век, Господи, слово Твое пребывает на небеси.
90 Сениң садақитиң дәвирдин-дәвиргичидур; Сән йәр-зиминни муқим бекиткәнсән, у мәвҗут болуп туриду.
В род и род истина Твоя: основал еси землю, и пребывает.
91 Сениң һөкүм-қанунийәтлириң билән булар бүгүнки күндиму туриду; Чүнки барлиқ мәвҗудатлар Сениң хизмитиңдидур.
Учинением Твоим пребывает день: яко всяческая работна Тебе.
92 Сениң Тәврат-қанунуң хурсәнлигим болмиған болса, Азавимда йоқап кетәр едим.
Яко аще бы не закон Твой поучение мое был, тогда убо погибл бых во смирении моем:
93 Мән Сениң көрсәтмилириңни һәргиз унтумаймән; Чүнки мошулар арқилиқ маңа һаятлиқ бәрдиң;
во век не забуду оправданий Твоих, яко в них оживил мя еси.
94 Мән Сениңкидурмән, мени қутқузғайсән; Чүнки мән көрсәтмилириңни издәп кәлдим.
Твой есмь аз, спаси мя: яко оправданий Твоих взысках.
95 Рәзилләр мени һалак қилишни күтмәктә; Бирақ мән агаһ-гувалириңни көңлүмдә тутуп ойлаймән.
Мене ждаша грешницы погубити мя: свидения Твоя разумех.
96 Мән һәммә мукәммәлликниң чеки бар дәп билип йәттим; Бирақ Сениң әмир-каламиң чәксиз кәңдур!
Всякия кончины видех конец: широка заповедь Твоя зело.
97 (Мәм) Аһ, мениң Тәврат-қанунуңға болған муһәббитим нәқәдәр чоңқурдур! Күн бойи у мениң сеғинип ойлайдиғинимдур.
Коль возлюбих закон Твой, Господи: весь день поучение мое есть.
98 Әмирлириң һәрдайим мән билән биллә турғачқа, Мени дүшмәнлиримдин дана қилиду;
Паче враг моих умудрил мя еси заповедию Твоею, яко в век моя есть.
99 Барлиқ устазлиримдин көп йорутулғанмән, Чүнки агаһ-гувалириң сеғинишимдур.
Паче всех учащих мя разумех, яко свидения Твоя поучение мое есть.
100 Мән қерилардин көпрәк чүшинимән, Чүнки көрсәтмилириңгә итаәт қилип кәлдим.
Паче старец разумех, яко заповеди Твоя взысках.
101 Сөз-каламиңға әмәл қилишим үчүн, Аяқлиримни һәммә яман йолдин тарттим.
От всякаго пути лукава возбраних ногам моим, яко да сохраню словеса Твоя:
102 Һөкүмлириңдин һеч чиқмидим; Чүнки маңа үгәткән Сән өзүңдурсән.
от судеб Твоих не уклонихся, яко Ты законоположил ми еси.
103 Сөзлириң тилимға шунчә шерин тетийду! Ағзимда һәсәлдин татлиқтур!
Коль сладка гортани моему словеса Твоя: паче меда устом моим.
104 Көрсәтмилириңдин мән йорутулдум; Шуңа барлиқ сахта йолни өч көримән.
От заповедий Твоих разумех: сего ради возненавидех всяк путь неправды.
105 (Нун) Сөз-каламиң айиғим алдидики чирақ, Йолумға нурдур.
Светилник ногама моима закон Твой, и свет стезям моим.
106 Қәсәм ичтим, әмәл қилимәнки, Мән һәққаний һөкүмлириңни тутимән.
Кляхся и поставих сохранити судбы правды Твоея.
107 Зор азап-оқубәтләрни чәктим, и Пәрвәрдигар; Сөз-каламиң бойичә мени җанландурғайсән.
Смирихся до зела: Господи, живи мя по словеси Твоему.
108 Қобул қилғайсән, и Пәрвәрдигар, ағзимдики халис қурбанлиқларни, Маңа һөкүмлириңни үгәткәйсән.
Вольная уст моих благоволи же, Господи, и судбам Твоим научи мя.
109 Җенимни алиқинимда дайим елип жүримән, Бирақ Тәврат-қанунуңни пәқәт унтумаймән.
Душа моя в руку Твоею выну, и закона Твоего не забых.
110 Рәзилләр мән үчүн қилтақ қурди; Бирақ көрсәтмилириңдин адашмидим.
Положиша грешницы сеть мне: и от заповедий Твоих не заблудих.
111 Агаһ-гувалиқлириңни мирас қилип мәңгүгә қобул қилдим; Чүнки улар көңлүмниң шатлиғидур.
Наследовах свидения Твоя во век, яко радование сердца моего суть:
112 Мән көңлүмни бәлгүлимилириңгә мәңгүгә [әмәл қилишқа], Йәни ахирғичә әмәл қилишқа майил қилдим.
приклоних сердце мое сотворити оправдания Твоя в век за воздаяние.
113 (Самәқ) Ала көңүлләрни өч көрүп кәлдим; Сөйгиним болса, Тәврат-қанунуңдур.
Законопреступныя возненавидех, закон же Твой возлюбих.
114 Сән мениң далда җайим, мениң қалқанимдурсән; Сөз-каламиңға үмүт бағлидим.
Помощник мой и заступник мой еси Ты: на словеса Твоя уповах.
115 Мән Худайимниң әмирлиригә әмәл қилишим үчүн, Мәндин нери болуңлар, и рәзиллик қилғучилар!
Уклонитеся от мене, лукавнующии, и испытаю заповеди Бога моего.
116 Яшишим үчүн, Вәдәң бойичә мени йөлигәйсән; Үмүтүмниң алдида мени йәргә қаратмиғайсән.
Заступи мя по словеси Твоему, и жив буду: и не посрами мене от чаяния моего:
117 Мени қоллап қувәтлигәйсән, шунда мән аман-есән жүримән; Вә бәлгүлимилириңни һәрдайим қәдирләймән.
помози ми, и спасуся, и поучуся во оправданиих Твоих выну.
118 Бәлгүлимилириңдин азғанларниң һәммисини нәзириңдин сақит қилдиң; Чүнки уларниң алдамчилиғи қуруқтур.
Уничижил еси вся отступающыя от оправданий Твоих: яко неправедно помышление их.
119 Сән йәр йүзидики барлиқ рәзилләрни дашқалдәк шаллап тазилайсән; Шуңа мән агаһ-гувалиқлириңни сөйимән.
Преступающыя непщевах вся грешныя земли: сего ради возлюбих свидения Твоя.
120 Әтлирим Сениңдин болған әймиништин титрәйду; Һөкүмлириңдин қорқуп жүримән.
Пригвозди страху Твоему плоти моя: от судеб бо Твоих убояхся.
121 (Айин) Мән дурус һөкүмләрни вә адаләтни жүргүздум; Мени әзгүчиләргә ташлап қоймиғайсән;
Сотворих суд и правду: не предаждь мене обидящым мя.
122 Өз қулуң үчүн яхшилиққа капаләт болғайсән; Тәкәббурларға мени әзгүзмигәйсән.
Восприими раба Твоего во благо, да не оклеветают мене гордии.
123 Көзүм ниҗатлиғиңға тәшна болуп, Һәм һәққанийитиң тоғрилиқ вәдәңгә тәлмүрүп түгишәй дәп қалди;
Очи мои изчезосте во спасение Твое и в слово правды Твоея:
124 Өзгәрмәс муһәббитиң билән қулуңға муамилә қилғайсән; Бәлгүлимилириңни маңа үгәткәйсән.
сотвори с рабом Твоим по милости Твоей, и оправданием Твоим научи мя.
125 Мән Сениң қулуңдурмән; Агаһ-гувалиқлириңни билип йетишим үчүн мени йорутқайсән.
Раб Твой есмь аз: вразуми мя, и увем свидения Твоя.
126 Пәрвәрдигар һәрикәткә келиш вақти кәлди! Чүнки улар Тәврат-қанунуңни бекар қиливетиду.
Время сотворити Господеви: разориша закон Твой.
127 Шу сәвәптин әмирлириңни алтундин артуқ сөйимән, Сап алтундин артуқ сөйимән;
Сего ради возлюбих заповеди Твоя паче злата и топазиа.
128 Шуңа һәммә ишларни башқуридиған барлиқ көрсәтмилириңни тоғра дәп билимән; Барлиқ сахта йолни өч көримән.
Сего ради ко всем заповедем Твоим направляхся, всяк путь неправды возненавидех.
129 (Пе) Агаһ-гувалиқлириң карамәттур; Шуңа җеним уларға әгишиду.
Дивна свидения Твоя: сего ради испыта я душа моя.
130 Сөзлириңниң йешими нур елип келиду; Наданларниму йорутиду.
Явление словес Твоих просвещает и вразумляет младенцы.
131 Ағзимни ечип һасирап кәттим, Чүнки әмирлириңгә тәшна болуп кәлдим.
Уста моя отверзох и привлекох дух, яко заповедий Твоих желах.
132 Намиңни сөйгәнләргә болған адитиң бойичә, Җамалиңни мән тәрәпкә қаритип шәпқәт көрсәткәйсән.
Призри на мя и помилуй мя, по суду любящих имя Твое.
133 Қәдәмлиримни сөзүң билән тоғрилиғайсән; Үстүмгә һеч қәбиһликни һөкүм сүргүзмигәйсән.
Стопы моя направи по словеси Твоему, и да не обладает мною всякое беззаконие:
134 Мени инсанниң зулумидин қутулдурғайсән, Шуниң билән Сениң көрсәтмилириңгә итаәт қилимән.
избави мя от клеветы человеческия, и сохраню заповеди Твоя.
135 Җамалиңниң нурини қулуңниң үстигә чачтурғайсән; Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
Лице Твое просвети на раба Твоего и научи мя оправданием Твоим.
136 Көзлиримдин яш ериқлири ақиду, Чүнки инсанлар Тәврат-қанунуңға бойсунмайду.
Исходища водная изведосте очи мои, понеже не сохраних закона Твоего.
137 (Тсадә) Һәққанийдурсән, и Пәрвәрдигар; Һөкүмлириң тоғридур.
Праведен еси, Господи, и прави суди Твои:
138 Сән агаһ-гувалиқлириңни һәққанийлиқта буйруған; Улар толиму ишәшликтур!
заповедал еси правду свидения Твоя, и истину зело.
139 Отлуқ муһәббитим өзүмни йоқитиду, Чүнки мени хар қилғучилар сөзлириңгә писәнт қилмайду.
Истаяла мя есть ревность Твоя: яко забыша словеса Твоя врази мои.
140 Сөзүң толуқ синап испатланғандур; Шуңа қулуң уни сөйиду.
Разжжено слово Твое зело, и раб Твой возлюби е.
141 Мән териқтәктурмән, кәмситилгәнмән, Бирақ көрсәтмилириңни унтумаймән.
Юнейший аз есмь и уничижен: оправданий Твоих не забых.
142 Сениң һәққанийитиң әбәдий бир һәққанийәттур, Тәврат-қанунуң һәқиқәттур.
Правда Твоя правда во век, и закон Твой истина.
143 Пешкәллик вә азап маңа чирмишивалди; Бирақ әмирлириң мениң хурсәнликлиримдур.
Скорби и нужди обретоша мя: заповеди Твоя поучение мое.
144 Сениң агаһ-гувалиқлириңниң һәққанийлиғи әбәдийдур; Яшиғин дәп, мени йорутқайсән.
Правда свидения Твоя в век: вразуми мя, и жив буду.
145 (Коф) Мән пүтүн қәлбим билән Саңа нида қилдим, и Пәрвәрдигар; Маңа җавап бәргәйсән; Мән бәлгүлимилириңни тутимән.
Воззвах всем сердцем моим, услыши мя, Господи: оправдания Твоя взыщу.
146 Мән Саңа нида қилимән; Мени қутқузғайсән; агаһ-гувалиқлириңға әгишимән.
Воззвах Ти, спаси мя, и сохраню свидения Твоя.
147 Мән таң атмай орнумдин туруп пәряд көтиримән; Сөз-каламиңға үмүт бағлидим.
Предварих в безгодии и воззвах: на словеса Твоя уповах.
148 Вәдилириң үстидә сеғинип ойлиниш үчүн, Түндики җесәкләр алмашмай туруп көзүм ечилиду.
Предваристе очи мои ко утру, поучитися словесем Твоим.
149 Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә авазимни аңлиғайсән; И Пәрвәрдигар, һөкүмлириң бойичә мени җанландурғайсән.
Глас мой услыши, Господи, по милости Твоей: по судбе Твоей живи мя.
150 Қәбиһ нийәткә әгәшкәнләр маңа йеқинлашти, Улар Тәврат-қанунуңдин жирақтур.
Приближишася гонящии мя беззаконием: от закона же Твоего удалишася.
151 И Пәрвәрдигар, Сән маңа йеқин турисән; Барлиқ әмирлириң һәқиқәттур.
Близ еси Ты, Господи, и вси путие Твои истина.
152 Узундин бери агаһ-гувалиқлириңдин үгәндимки, Уларни мәңгүгә инавәтлик қилғансән.
Исперва познах от свидений Твоих, яко в век основал я еси.
153 (Рәш) Мениң хар болғинимни көргәйсән, мени қутулдурғайсән; Чүнки Тәврат-қанунуңни унтумидим.
Виждь смирение мое и изми мя: яко закона Твоего не забых.
154 Мениң дәвайимни сориғайсән, һәмҗәмәт болуп мени қутқузғайсән; Вәдәң бойичә мени җанландурғайсән.
Суди суд мой и избави мя: словесе ради Твоего живи мя.
155 Ниҗатлиқ рәзилләрдин жирақтур; Чүнки улар бәлгүлимилириңни издимәйду.
Далече от грешник спасение, яко оправданий Твоих не взыскаша.
156 Рәһимдиллиқлириң көптур, и Пәрвәрдигар; Һөкүмлириң бойичә мени җанландурғайсән.
Щедроты Твоя многи, Господи: по судбе Твоей живи мя.
157 Маңа зиянкәшлик қилғучилар һәм мени хар қилғучилар көптур; Бирақ агаһ-гувалиқлириңдин һеч чәтнимидим.
Мнози изгонящии мя и стужающии ми: от свидений Твоих не уклонихся.
158 Мән асийлиқ қилғучиларға қарап йиргәндим, Чүнки улар сөзүңни тутмайду.
Видех неразумевающыя и истаях: яко словес Твоих не сохраниша.
159 Сениң көрсәтмилириңни шунчә сөйгәнлигимни көргәйсән; Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени җанландурғайсән, и Пәрвәрдигар.
Виждь, яко заповеди Твоя возлюбих: Господи, по милости Твоей живи мя.
160 Сөз-каламиңни муҗәссәмлигәндә андин һәқиқәт болур; Сениң һәр бир адил һөкүмүң әбәдийдур.
Начало словес Твоих истина, и во век вся судбы правды Твоея.
161 (Шийн) Әмирләр бекардин-бекар маңа зиянкәшлик қилиду; Бирақ жүригим каламиң алдидила титрәйду.
Князи погнаша мя туне: и от словес Твоих убояся сердце мое.
162 Бириси зор олҗа тапқандәк, Вәдәңдин хошаллинимән.
Возрадуюся аз о словесех Твоих, яко обретаяй корысть многу.
163 Сахтилиқтин нәпрәтлинип жиркинимән; Сөйгиним Тәврат-қанунуңдур.
Неправду возненавидех и омерзих: закон же Твой возлюбих.
164 Һәққаний һөкүмлириң түпәйлидин, Күндә йәттә қетим Сени мәдһийиләймән.
Седмерицею днем хвалих Тя о судбах правды Твоея.
165 Тәвратиңни сөйгәнләрниң зор хатирҗәмлиги бар; Һеч нәрсә уларни путлалмас.
Мир мног любящым закон Твой, и несть им соблазна.
166 Мән ниҗатлиғиңға үмүт бағлап күттүм, и Пәрвәрдигар, Әмирлириңгә әмәл қилип.
Чаях спасения Твоего, Господи, и заповеди Твоя возлюбих.
167 Җеним агаһ-гувалиқлириңға әгишиду, Уларни интайин сөйимән.
Сохрани душа моя свидения Твоя и возлюби я зело.
168 Барлиқ йоллирим алдиңда болғач, Көрсәтмилириң һәм агаһ-гувалиқлириңға әгишимән.
Сохраних заповеди Твоя и свидения Твоя, яко вси путие мои пред Тобою, Господи.
169 (Тав) Мениң пәрядим алдиңға йеқин кәлсун, и Пәрвәрдигар; Каламиң бойичә мени йорутқайсән.
Да приближится моление мое пред Тя, Господи: по словеси Твоему вразуми мя.
170 Йелинишим алдиңға кәлсун; Вәдәң бойичә мени қутулдурғайсән.
Да внидет прошение мое пред Тя: Господи, по словеси Твоему избави мя.
171 Маңа бәлгүлимилириңни үгитишиң үчүн, Ләвлиримдин мәдһийиләр урғуп чиқиду.
Отрыгнут устне мои пение, егда научиши мя оправданием Твоим.
172 Тилим сөзүңни күйләп нахша ейтиду, Чүнки әмирлириңниң һәммиси һәққанийдур.
Провещает язык мой словеса Твоя, яко вся заповеди Твоя правда.
173 Қолуң маңа ярдәмгә тәйяр болсун; Чүнки мән көрсәтмилириңни талливалдим.
Да будет рука Твоя еже спасти мя, яко заповеди Твоя изволих.
174 Мән ниҗатлиғиңға тәлмүрүп тәшна болуп кәлдим, и Пәрвәрдигар; Сениң Тәвратиң мениң хурсәнлигимдур.
Возжелах спасение Твое, Господи, и закон Твой поучение мое есть.
175 Җеним яшисун, у Сени мәдһийиләйду, Сениң һөкүмлириң маңа ярдәм қилсун.
Жива будет душа моя и восхвалит Тя: и судбы Твоя помогут мне.
176 Мән йолдин адашқан қойдәк тәмтирәп қалдим; Қулуңни издигәйсән; Чүнки әмирлириңни унтуп қалғиним йоқ.
Заблудих яко овча погибшее: взыщи раба Твоего, яко заповедий Твоих не забых.
