Зәбур 117

1 Пәрвәрдигарни мәдһийиләңлар, барлиқ әлләр; Һәммә хәлиқләр, Уни махтаңлар!

αλληλουια αἰνεῖτε τὸν κύριον πάντα τὰ ἔθνη ἐπαινέσατε αὐτόν πάντες οἱ λαοί

2 Чүнки бизгә бағлиған өзгәрмәс муһәббити ғәлибиликтур; Һәм Пәрвәрдигарниң һәқиқәт-садақити мәңгүлүктур! Һәмдусана!

ὅτι ἐκραταιώθη τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα