< Зәбур 115 >
1 Бизгә әмәс, и Пәрвәрдигар, бизгә әмәс — Өзгәрмәс муһәббитиң үчүн, һәқиқәт-садақитиң үчүн, Өз намиңға шан-шәрәп кәлтүргәйсән.
Не нам, Господи, не нам, але Йменню Своє́му дай славу за милість Твою, за правду Твою!
2 Әлләр немишкә «Уларниң Худаси қәйәрдә?» дәп [мазақ] қилишиду?
Пощо мають казати наро́ди: „Де́ ж то їхній Бог?“
3 Бирақ Худайимиз болса әршләрдидур; Немини халиса, У шуни қилғандур.
А Бог наш на небі, — усе, що хотів, учинив
4 Уларниң бутлири болса пәқәт күмүч-алтундин ибарәт, Инсанниң қоллири ясиғинидур, халас.
Їхні божки́ — срібло й золото, ді́ло рук лю́дських:
5 Уларниң ағзи бар, бирақ сөзләлмәйду; Көзлири бар, көрмәйду;
вони мають уста́ — й не гово́рять, очі мають вони — і не бачать,
6 Қулақлири бар, аңлимайду, Бурни бар, пуралмайду;
мають уші — й не чують, мають носа — й без ню́ху,
7 Қоллири бар, силалмайду; Путлири бар, маңалмайду; Канийидин һеч бир сада чиқармайду.
мають руки — та не дотика́ються, мають ноги — й не ходять, своїм го́рлом вони не говорять!
8 Уларни ясиғанлар уларға охшаштур, Уларға таянғанларму шундақтур.
Нехай стануть такі, як вони, ті, хто їх виробля́є, усі, хто наді́ю на них поклада́є!
9 И Исраил, Пәрвәрдигарға тайиниңлар; У силәргә ярдәм қилғучиңлар һәм қалқиниңлардур.
Ізраїлю, — наді́ю складай лиш на Господа: Він їм поміч та щит їм!
10 И Һарун җәмәти, Пәрвәрдигарға тайиниңлар; У силәргә ярдәм қилғучи һәм силәрниң қалқиниңлардур.
Ааро́новий доме, — наді́йтесь на Господа: Він їм поміч та щит їм!
11 Пәрдәрдигардин әйминидиғанлар, Пәрвәрдигарға тайиниңлар; У силәргә ярдәм қилғучи һәм қалқиниңлардур.
Ті, що Господа боїте́ся, — наді́йтесь на Господа: Він їм поміч та щит їм!
12 Пәрвәрдигар бизни әсләп кәлди; У бәхит ата қилиду; У Исраил җәмәтигә бәхит ата қилиду; У Һарун җәмәтигә бәхит ата қилиду;
Господь пам'ятає про нас, — нехай поблагосло́вить! Нехай поблагосло́вить Ізраїлів дім, нехай поблагосло́вить Він дім Ааро́нів!
13 Пәрвәрдигардин әйминидиғанларға, Чоңлири һәм кичиклиригиму бәхит ата қилиду.
Нехай поблагосло́вить Він тих, хто має до Господа страх, мали́х та великих!
14 Пәрвәрдигар силәргә қошлап бериду, Силәргә һәм пәрзәнтлириңларға;
Нехай вас розмножить Госпо́дь, — вас і ваших діте́й!
15 Силәргә Пәрвәрдигар тәрипидин бәхит ата қилинған, Асман-зиминни Яратқучидин бәрикәтләнгән!
Благословенні ви в Господа, що вчинив небо й землю!
16 Асманлар болса Пәрвәрдигарниң асманлиридур; Бирақ зиминни болса инсан балилириға тапшурғандур.
Небо, — небо для Господа, а землю віддав синам лю́дським!
17 Өлүкләр Яһни мәдһийиләлмәйду, Сүкүт дияриға чүшүп кәткәнләрму шундақ;
Не мертві хвалитимуть Господа, ані ті всі, хто сходить у місце мовча́ння, —
18 Бирақ бизләр һазирдин башлап Яһқа әбәдил-әбәткичә тәшәккүр-мәдһийә қайтуримиз! Һәмдусана!
а ми благословля́тимемо Господа — відтепе́р й аж навіки! Алілуя!