< Зәбур 115 >

1 Бизгә әмәс, и Пәрвәрдигар, бизгә әмәс — Өзгәрмәс муһәббитиң үчүн, һәқиқәт-садақитиң үчүн, Өз намиңға шан-шәрәп кәлтүргәйсән.
Ikke oss, Herre, ikke oss, men ditt navn gi du ære for din miskunnhets, for din trofasthets skyld!
2 Әлләр немишкә «Уларниң Худаси қәйәрдә?» дәп [мазақ] қилишиду?
Hvorfor skal hedningene si: Hvor er nu deres Gud?
3 Бирақ Худайимиз болса әршләрдидур; Немини халиса, У шуни қилғандур.
Vår Gud er jo i himmelen; han gjør alt det han vil.
4 Уларниң бутлири болса пәқәт күмүч-алтундин ибарәт, Инсанниң қоллири ясиғинидур, халас.
Deres avguder er sølv og gull, et verk av menneskehender.
5 Уларниң ағзи бар, бирақ сөзләлмәйду; Көзлири бар, көрмәйду;
De har munn, men taler ikke; de har øine, men ser ikke;
6 Қулақлири бар, аңлимайду, Бурни бар, пуралмайду;
de har ører, men hører ikke; de har nese, men lukter ikke.
7 Қоллири бар, силалмайду; Путлири бар, маңалмайду; Канийидин һеч бир сада чиқармайду.
Deres hender føler ikke, deres føtter går ikke; de gir ingen lyd med sin strupe.
8 Уларни ясиғанлар уларға охшаштур, Уларға таянғанларму шундақтур.
Som de selv er, blir de som gjør dem, hver den som setter sin lit til dem.
9 И Исраил, Пәрвәрдигарға тайиниңлар; У силәргә ярдәм қилғучиңлар һәм қалқиниңлардур.
Israel, sett din lit til Herren! Han er deres hjelp og deres skjold.
10 И Һарун җәмәти, Пәрвәрдигарға тайиниңлар; У силәргә ярдәм қилғучи һәм силәрниң қалқиниңлардур.
Arons hus, sett eders lit til Herren! Han er deres hjelp og deres skjold.
11 Пәрдәрдигардин әйминидиғанлар, Пәрвәрдигарға тайиниңлар; У силәргә ярдәм қилғучи һәм қалқиниңлардур.
I som frykter Herren, sett eders lit til Herren! Han er deres hjelp og deres skjold.
12 Пәрвәрдигар бизни әсләп кәлди; У бәхит ата қилиду; У Исраил җәмәтигә бәхит ата қилиду; У Һарун җәмәтигә бәхит ата қилиду;
Herren kom oss i hu; han skal velsigne, han skal velsigne Israels hus, han skal velsigne Arons hus,
13 Пәрвәрдигардин әйминидиғанларға, Чоңлири һәм кичиклиригиму бәхит ата қилиду.
han skal velsigne dem som frykter Herren, de små med de store.
14 Пәрвәрдигар силәргә қошлап бериду, Силәргә һәм пәрзәнтлириңларға;
Herren la eder vokse i tall, eder og eders barn!
15 Силәргә Пәрвәрдигар тәрипидин бәхит ата қилинған, Асман-зиминни Яратқучидин бәрикәтләнгән!
Velsignet være I av Herren, himmelens og jordens skaper!
16 Асманлар болса Пәрвәрдигарниң асманлиридур; Бирақ зиминни болса инсан балилириға тапшурғандур.
Himmelen er Herrens himmel, men jorden har han gitt menneskenes barn.
17 Өлүкләр Яһни мәдһийиләлмәйду, Сүкүт дияриға чүшүп кәткәнләрму шундақ;
De døde lover ikke Herren, ingen av dem som farer ned i dødsrikets stillhet;
18 Бирақ бизләр һазирдин башлап Яһқа әбәдил-әбәткичә тәшәккүр-мәдһийә қайтуримиз! Һәмдусана!
men vi skal love Herren fra nu av og inntil evig tid. Halleluja!

< Зәбур 115 >