< Зәбур 115 >

1 Бизгә әмәс, и Пәрвәрдигар, бизгә әмәс — Өзгәрмәс муһәббитиң үчүн, һәқиқәт-садақитиң үчүн, Өз намиңға шан-шәрәп кәлтүргәйсән.
Nicht uns, o HERR, nicht uns, nein, deinem Namen schaffe Ehre um deiner Gnade, um deiner Treue willen!
2 Әлләр немишкә «Уларниң Худаси қәйәрдә?» дәп [мазақ] қилишиду?
Warum sollen die Heiden sagen: »Wo ist denn ihr Gott?«
3 Бирақ Худайимиз болса әршләрдидур; Немини халиса, У шуни қилғандур.
Unser Gott ist ja im Himmel: alles, was ihm gefällt, vollführt er.
4 Уларниң бутлири болса пәқәт күмүч-алтундин ибарәт, Инсанниң қоллири ясиғинидур, халас.
Ihre Götzen sind Silber und Gold, Machwerk von Menschenhänden.
5 Уларниң ағзи бар, бирақ сөзләлмәйду; Көзлири бар, көрмәйду;
Sie haben einen Mund und können nicht reden, haben Augen und sehen nicht;
6 Қулақлири бар, аңлимайду, Бурни бар, пуралмайду;
sie haben Ohren und können nicht hören, haben eine Nase und riechen nicht;
7 Қоллири бар, силалмайду; Путлири бар, маңалмайду; Канийидин һеч бир сада чиқармайду.
mit ihren Händen können sie nicht greifen, mit ihren Füßen nicht gehen; kein Laut dringt aus ihrer Kehle.
8 Уларни ясиғанлар уларға охшаштур, Уларға таянғанларму шундақтур.
Ihnen gleich sind ihre Verfertiger, jeder, der auf sie vertraut.
9 И Исраил, Пәрвәрдигарға тайиниңлар; У силәргә ярдәм қилғучиңлар һәм қалқиниңлардур.
Du, Israel, vertraue auf den HERRN! – Ihre Hilfe und ihr Schild ist er.
10 И Һарун җәмәти, Пәрвәрдигарға тайиниңлар; У силәргә ярдәм қилғучи һәм силәрниң қалқиниңлардур.
Ihr vom Hause Aarons, vertraut auf den HERRN! – Ihre Hilfe und ihr Schild ist er.
11 Пәрдәрдигардин әйминидиғанлар, Пәрвәрдигарға тайиниңлар; У силәргә ярдәм қилғучи һәм қалқиниңлардур.
Ihr, die ihr fürchtet den HERRN, vertraut auf den HERRN! – Ihre Hilfe und ihr Schild ist er.
12 Пәрвәрдигар бизни әсләп кәлди; У бәхит ата қилиду; У Исраил җәмәтигә бәхит ата қилиду; У Һарун җәмәтигә бәхит ата қилиду;
Der HERR hat unser gedacht: er wird segnen, segnen das Haus Israels, segnen das Haus Aarons;
13 Пәрвәрдигардин әйминидиғанларға, Чоңлири һәм кичиклиригиму бәхит ата қилиду.
er wird segnen, die den HERRN fürchten, die Kleinen samt den Großen.
14 Пәрвәрдигар силәргә қошлап бериду, Силәргә һәм пәрзәнтлириңларға;
Der HERR wolle euch mehren, euch selbst und eure Kinder!
15 Силәргә Пәрвәрдигар тәрипидин бәхит ата қилинған, Асман-зиминни Яратқучидин бәрикәтләнгән!
Gesegnet seid ihr vom HERRN, der Himmel und Erde geschaffen!
16 Асманлар болса Пәрвәрдигарниң асманлиридур; Бирақ зиминни болса инсан балилириға тапшурғандур.
Der Himmel ist der Himmel des Allherrn, die Erde aber hat er den Menschen gegeben.
17 Өлүкләр Яһни мәдһийиләлмәйду, Сүкүт дияриға чүшүп кәткәнләрму шундақ;
Nicht die Toten preisen den HERRN und keiner, der ins stille Land gefahren.
18 Бирақ бизләр һазирдин башлап Яһқа әбәдил-әбәткичә тәшәккүр-мәдһийә қайтуримиз! Һәмдусана!
Doch wir, wir preisen den HERRN von nun an bis in Ewigkeit. Halleluja!

< Зәбур 115 >