< Зәбур 114 >

1 Исраил Мисирдин, Яқуп җәмәти ят тиллиқ әлләрдин чиққанда,
CUANDO salió Israel de Egipto, la casa de Jacob del pueblo bárbaro,
2 Шу чағда Йәһуда [Худаниң] муқәддәс җайи, Исраил униң сәлтинити болди,
Judá fué su consagrada heredad, Israel su señorío.
3 Деңиз буни көрүп бәдәр қачти, Иордан дәрияси кәйнигә янди;
La mar vió, y huyó; el Jordán se volvió atrás.
4 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиди.
Los montes saltaron como carneros: los collados como corderitos.
5 Әй деңиз, сән немә болдуң, қачқили? Иордан дәрияси, йолуңдин янғили?
¿Qué tuviste, oh mar, que huiste? ¿y tú, oh Jordán, que te volviste atrás?
6 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиғили?
Oh montes, ¿por qué saltasteis como carneros, [y] vosotros, collados, como corderitos?
7 И йәр йүзи, Рәбниң җамалидин, Яқупниң Худасиниң җамалидин тәврән;
A la presencia del Señor tiembla la tierra, á la presencia del Dios de Jacob;
8 У қорам ташни көлчәккә, Чақмақ тешини мол булақ сулириға айландуриду.
El cual tornó la peña en estanque de aguas, y en fuente de aguas la roca.

< Зәбур 114 >