Зәбур 114

1 Исраил Мисирдин, Яқуп җәмәти ят тиллиқ әлләрдин чиққанда,

¡Hallelú Yah! Cuando Israel salió de Egipto, —la casa de Jacob de entre un pueblo bárbaro—

2 Шу чағда Йәһуда [Худаниң] муқәддәс җайи, Исраил униң сәлтинити болди,

Judá vino a ser su santuario, Israel su imperio.

3 Деңиз буни көрүп бәдәр қачти, Иордан дәрияси кәйнигә янди;

El mar, al ver, huyó; el Jordán volvió atrás.

4 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиди.

Los montes saltaron como carneros, los collados como corderillos.

5 Әй деңиз, сән немә болдуң, қачқили? Иордан дәрияси, йолуңдин янғили?

¿Qué tienes, mar, para huir y tú, Jordán, para volver atrás?

6 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиғили?

¿Montes, para saltar como carneros; collados, como corderillos?

7 И йәр йүзи, Рәбниң җамалидин, Яқупниң Худасиниң җамалидин тәврән;

Tiembla, oh tierra, ante la faz del Señor, ante la faz del Dios de Jacob,

8 У қорам ташни көлчәккә, Чақмақ тешини мол булақ сулириға айландуриду.

que convierte la peña en estanque, la roca en fuente de aguas.