Зәбур 114

1 Исраил Мисирдин, Яқуп җәмәти ят тиллиқ әлләрдин чиққанда,

Quando Israel saiu do Egito, [quando] a casa de Jacó [saiu] de um povo estrangeiro,

2 Шу чағда Йәһуда [Худаниң] муқәддәс җайи, Исраил униң сәлтинити болди,

Judá se tornou seu santuário, [e] Israel os seus domínios.

3 Деңиз буни көрүп бәдәр қачти, Иордан дәрияси кәйнигә янди;

O mar viu, e fugiu; e o Jordão recuou.

4 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиди.

Os montes saltaram como carneiros, os morros como cordeiros.

5 Әй деңиз, сән немә болдуң, қачқили? Иордан дәрияси, йолуңдин янғили?

O que houve, ó mar, que fugiste? Ó Jordão, que recuaste?

6 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиғили?

Ó montes, que saltastes como carneiros? Ó morros, como cordeiros?

7 И йәр йүзи, Рәбниң җамалидин, Яқупниң Худасиниң җамалидин тәврән;

Trema tu, ó terra, pela presença do Senhor, pela presença do Deus de Jacó,

8 У қорам ташни көлчәккә, Чақмақ тешини мол булақ сулириға айландуриду.

Que tornou a rocha em lago de águas; ao pedregulho em fonte de águas.