Зәбур 114

1 Исраил Мисирдин, Яқуп җәмәти ят тиллиқ әлләрдин чиққанда,

Quando Israele uscì dall'Egitto, la casa di Giacobbe da un popolo barbaro, Alleluia.

2 Шу чағда Йәһуда [Худаниң] муқәддәс җайи, Исраил униң сәлтинити болди,

Giuda divenne il suo santuario, Israele il suo dominio.

3 Деңиз буни көрүп бәдәр қачти, Иордан дәрияси кәйнигә янди;

Il mare vide e si ritrasse, il Giordano si volse indietro,

4 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиди.

i monti saltellarono come arieti, le colline come agnelli di un gregge.

5 Әй деңиз, сән немә болдуң, қачқили? Иордан дәрияси, йолуңдин янғили?

Che hai tu, mare, per fuggire, e tu, Giordano, perché torni indietro?

6 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиғили?

Perché voi monti saltellate come arieti e voi colline come agnelli di un gregge?

7 И йәр йүзи, Рәбниң җамалидин, Яқупниң Худасиниң җамалидин тәврән;

Trema, o terra, davanti al Signore, davanti al Dio di Giacobbe,

8 У қорам ташни көлчәккә, Чақмақ тешини мол булақ сулириға айландуриду.

che muta la rupe in un lago, la roccia in sorgenti d'acqua.