< Зәбур 114 >

1 Исраил Мисирдин, Яқуп җәмәти ят тиллиқ әлләрдин чиққанда,
Kun Israel lähti Egyptistä, Jaakobin suku vieraskielisestä kansasta,
2 Шу чағда Йәһуда [Худаниң] муқәддәс җайи, Исраил униң сәлтинити болди,
silloin Juuda tuli hänen pyhäkökseen, Israel hänen valtakunnaksensa.
3 Деңиз буни көрүп бәдәр қачти, Иордан дәрияси кәйнигә янди;
Sen näki meri ja pakeni, Jordan kääntyi takaisin.
4 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиди.
Vuoret hyppivät niinkuin oinaat, kukkulat niinkuin lammasten karitsat.
5 Әй деңиз, сән немә болдуң, қачқили? Иордан дәрияси, йолуңдин янғили?
Mikä sinun on, meri, kun pakenet, mikä sinun, Jordan, kun käännyt takaisin?
6 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиғили?
Te vuoret, miksi hypitte kuin oinaat, te kukkulat, kuin lammasten karitsat?
7 И йәр йүзи, Рәбниң җамалидин, Яқупниң Худасиниң җамалидин тәврән;
Vapise, maa, Herran kasvojen edessä, Jaakobin Jumalan kasvojen edessä,
8 У қорам ташни көлчәккә, Чақмақ тешини мол булақ сулириға айландуриду.
joka muuttaa kallion vesilammikoksi, kovan kiven vesilähteeksi.

< Зәбур 114 >