Зәбур 114

1 Исраил Мисирдин, Яқуп җәмәти ят тиллиқ әлләрдин чиққанда,

Toen Israel uit Egypte toog, het huis Jakobs van een volk, dat een vreemde taal had;

2 Шу чағда Йәһуда [Худаниң] муқәддәс җайи, Исраил униң сәлтинити болди,

Zo werd Juda tot Zijn heiligdom, Israel Zijn volkomene heerschappij.

3 Деңиз буни көрүп бәдәр қачти, Иордан дәрияси кәйнигә янди;

De zee zag het, en vlood; de Jordaan keerde achterwaarts.

4 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиди.

De bergen sprongen als rammen, de heuvelen als lammeren.

5 Әй деңиз, сән немә болдуң, қачқили? Иордан дәрияси, йолуңдин янғили?

Wat was u, gij zee! dat gij vloodt? gij Jordaan! dat gij achterwaarts keerdet?

6 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиғили?

Gij bergen, dat gij opsprongt als rammen? gij heuvelen! als lammeren?

7 И йәр йүзи, Рәбниң җамалидин, Яқупниң Худасиниң җамалидин тәврән;

Beef, gij aarde! voor het aangezicht des Heeren, voor het aangezicht van den God Jakobs;

8 У қорам ташни көлчәккә, Чақмақ тешини мол булақ сулириға айландуриду.

Die den rotssteen veranderde in een watervloed, den keisteen in een waterfontein.