Зәбур 113

1 Һәмдусана! Мәдһийиләңлар, и Пәрвәрдигарниң қуллири, Пәрвәрдигарниң намини мәдһийиләңлар!

Halleluja! Loven, I HERRENS tjänare, loven HERRENS namn.

2 Һазирдин башлап, әбәдил-әбәткичә, Пәрвәрдигарниң намиға тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун!

Välsignat vare HERRENS namn från nu och till evig tid.

3 Күн чиқардин күн патарға, Пәрвәрдигарниң нами мәдһийилинишкә лайиқтур!

Från solens uppgång ända till dess nedgång vare HERRENS namn högtlovat.

4 Пәрвәрдигар әлләрдин жуқури көтирилди; Шан-шәриви әршләрдин жуқуридур.

HERREN är hög över alla folk, hans ära når över himmelen.

5 Кимму Пәрвәрдигар Худайимизға тәң болалисун — Өз макани жуқурида болсиму,

Ja, vem är såsom HERREN, vår Gud, han som sitter så högt,

6 Асманларға һәм йәргә қараш үчүн, Өзини төвән қилғучиға?

han som ser ned så djupt -- ja, vem i himmelen och på jorden?

7 Намрат кишини У топа-чаңдин көтириду; Қиғлиқтин йоқсулни жуқурилитиду;

Han som upprättar den ringe ur stoftet, han som lyfter den fattige ur dyn,

8 Уни есилзадиләр қатариға, Йәни Өз хәлқиниң есилзадилири арисиға олтарғузиду;

för att sätta honom bredvid furstar, bredvid sitt folks furstar;

9 У туғмас аялни өйгә орунлаштуруп, Уни оғулларниң хошал аниси қилиду. Һәмдусана!

han som låter den ofruktsamma hustrun sitta med glädje såsom moder, omgiven av barn! Halleluja!