Зәбур 113

1 Һәмдусана! Мәдһийиләңлар, и Пәрвәрдигарниң қуллири, Пәрвәрдигарниң намини мәдһийиләңлар!

Хвалите, отроцы, Господа, хвалите имя Господне.

2 Һазирдин башлап, әбәдил-әбәткичә, Пәрвәрдигарниң намиға тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун!

Буди имя Господне благословено отныне и до века.

3 Күн чиқардин күн патарға, Пәрвәрдигарниң нами мәдһийилинишкә лайиқтур!

От восток солнца до запад хвально имя Господне.

4 Пәрвәрдигар әлләрдин жуқури көтирилди; Шан-шәриви әршләрдин жуқуридур.

Высок над всеми языки Господь: над небесы слава Его.

5 Кимму Пәрвәрдигар Худайимизға тәң болалисун — Өз макани жуқурида болсиму,

Кто яко Господь Бог наш? На высоких живый,

6 Асманларға һәм йәргә қараш үчүн, Өзини төвән қилғучиға?

и на смиренныя призираяй на небеси и на земли:

7 Намрат кишини У топа-чаңдин көтириду; Қиғлиқтин йоқсулни жуқурилитиду;

воздвизаяй от земли нища, и от гноища возвышаяй убога:

8 Уни есилзадиләр қатариға, Йәни Өз хәлқиниң есилзадилири арисиға олтарғузиду;

посадити его с князи, с князи людий своих:

9 У туғмас аялни өйгә орунлаштуруп, Уни оғулларниң хошал аниси қилиду. Һәмдусана!

вселяя неплодовь в дом, матерь о чадех веселящуся.