Зәбур 113

1 Һәмдусана! Мәдһийиләңлар, и Пәрвәрдигарниң қуллири, Пәрвәрдигарниң намини мәдһийиләңлар!

Halleluja! Lova, de Herrens tenarar, lova Herrens namn!

2 Һазирдин башлап, әбәдил-әбәткичә, Пәрвәрдигарниң намиға тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун!

Herrens namn vere lova frå no og til æveleg tid!

3 Күн чиқардин күн патарға, Пәрвәрдигарниң нами мәдһийилинишкә лайиқтур!

Frå solekoma og til soleglad er Herrens namn høglova.

4 Пәрвәрдигар әлләрдин жуқури көтирилди; Шан-шәриви әршләрдин жуқуридур.

Høg yver alle heidningar er Herren, yver himmelen er hans æra.

5 Кимму Пәрвәрдигар Худайимизға тәң болалисун — Өз макани жуқурида болсиму,

Kven er som Herren, vår Gud? han som sit so høgt,

6 Асманларға һәм йәргә қараш үчүн, Өзини төвән қилғучиға?

han som ser so djupt i himmelen og på jordi,

7 Намрат кишини У топа-чаңдин көтириду; Қиғлиқтин йоқсулни жуқурилитиду;

han som reiser den ringe or moldi og lyfter den fatige or skarnet

8 Уни есилзадиләр қатариға, Йәни Өз хәлқиниң есилзадилири арисиға олтарғузиду;

til å setja honom hjå hovdingar, hjå sitt folks hovdingar;

9 У туғмас аялни өйгә орунлаштуруп, Уни оғулларниң хошал аниси қилиду. Һәмдусана!

han som let ufruktsame bu heime som ei glad barnemor. Halleluja!