Зәбур 113

1 Һәмдусана! Мәдһийиләңлар, и Пәрвәрдигарниң қуллири, Пәрвәрдигарниң намини мәдһийиләңлар!

Alleluja! Des Herren Knechte, preist, lobpreist des Herren Namen!

2 Һазирдин башлап, әбәдил-әбәткичә, Пәрвәрдигарниң намиға тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун!

Des Herren Name sei gepriesen von nun an bis in Ewigkeit!

3 Күн чиқардин күн патарға, Пәрвәрдигарниң нами мәдһийилинишкә лайиқтур!

Vom Sonnenaufgang bis zum Niedergang sei hochgelobt des Herrn Name!

4 Пәрвәрдигар әлләрдин жуқури көтирилди; Шан-шәриви әршләрдин жуқуридур.

Der Herr sei über alle Heiden hoch erhaben! Bis in den Himmel reiche seine Ehrung!

5 Кимму Пәрвәрдигар Худайимизға тәң болалисун — Өз макани жуқурида болсиму,

Wer gleicht dem Herrn, unserm Gott, der in der Höhe thront,

6 Асманларға һәм йәргә қараш үчүн, Өзини төвән қилғучиға?

der tief herniederblickt, im Himmel dort, hier auf die Erde?

7 Намрат кишини У топа-чаңдин көтириду; Қиғлиқтин йоқсулни жуқурилитиду;

Aus Staub zieht er den Niedrigen empor und hebt den Dürftigen aus dem Kot

8 Уни есилзадиләр қатариға, Йәни Өз хәлқиниң есилзадилири арисиға олтарғузиду;

und setzt ihn neben Fürsten, zu seines Volkes Fürsten.

9 У туғмас аялни өйгә орунлаштуруп, Уни оғулларниң хошал аниси қилиду. Һәмдусана!

Er läßt die Frau, die nie gebar, im Hause bleiben, als Kindermutter hochwillkommen.