Зәбур 113

1 Һәмдусана! Мәдһийиләңлар, и Пәрвәрдигарниң қуллири, Пәрвәрдигарниң намини мәдһийиләңлар!

Lobet Jah! / Lobet, ihr Knechte Jahwes. / Lobet den Namen Jahwes!

2 Һазирдин башлап, әбәдил-әбәткичә, Пәрвәрдигарниң намиға тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун!

Jahwes Name sei gepriesen / Von nun an bis in Ewigkeit!

3 Күн чиқардин күн патарға, Пәрвәрдигарниң нами мәдһийилинишкә лайиқтур!

Vom Aufgang der Sonne bis zu ihrem Niedergang / Sei Jahwes Name gelobt!

4 Пәрвәрдигар әлләрдин жуқури көтирилди; Шан-шәриви әршләрдин жуқуридур.

Erhaben über alle Völker ist Jahwe, / Über den Himmeln thront seine Herrlichkeit.

5 Кимму Пәрвәрдигар Худайимизға тәң болалисун — Өз макани жуқурида болсиму,

Wer gleicht Jahwe, unserm Gott, / Der sich die Höhe zur Wohnung bereitet,

6 Асманларға һәм йәргә қараш үчүн, Өзини төвән қилғучиға?

Aber auch alles tief durchforscht / Im Himmel und auf Erden?

7 Намрат кишини У топа-чаңдин көтириду; Қиғлиқтин йоқсулни жуқурилитиду;

Er richtet den Schwachen empor aus dem Staub, / Aus dem Aschenhaufen erhebt er den Armen.

8 Уни есилзадиләр қатариға, Йәни Өз хәлқиниң есилзадилири арисиға олтарғузиду;

Dann setzt er ihn neben den Edlen, / Neben die Edlen seines Volks.

9 У туғмас аялни өйгә орунлаштуруп, Уни оғулларниң хошал аниси қилиду. Һәмдусана!

Der Unfruchtbaren gibt er im Haus einen festen Platz, / Daß sie sich freut als Mutter inmitten der Kinderschar. / Lobet Jah!