< Зәбур 113 >

1 Һәмдусана! Мәдһийиләңлар, и Пәрвәрдигарниң қуллири, Пәрвәрдигарниң намини мәдһийиләңлар!
Praise ye the LORD. Praise, O ye servants of the LORD, praise the name of the LORD.
2 Һазирдин башлап, әбәдил-әбәткичә, Пәрвәрдигарниң намиға тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун!
Blessed be the name of the LORD from this time forth and for evermore.
3 Күн чиқардин күн патарға, Пәрвәрдигарниң нами мәдһийилинишкә лайиқтур!
From the rising of the sun unto the going down of the same the LORD’s name [is] to be praised.
4 Пәрвәрдигар әлләрдин жуқури көтирилди; Шан-шәриви әршләрдин жуқуридур.
The LORD [is] high above all nations, [and] his glory above the heavens.
5 Кимму Пәрвәрдигар Худайимизға тәң болалисун — Өз макани жуқурида болсиму,
Who [is] like unto the LORD our God, who dwelleth on high,
6 Асманларға һәм йәргә қараш үчүн, Өзини төвән қилғучиға?
Who humbleth [himself] to behold [the things that are] in heaven, and in the earth!
7 Намрат кишини У топа-чаңдин көтириду; Қиғлиқтин йоқсулни жуқурилитиду;
He raiseth up the poor out of the dust, [and] lifteth the needy out of the dunghill;
8 Уни есилзадиләр қатариға, Йәни Өз хәлқиниң есилзадилири арисиға олтарғузиду;
That he may set [him] with princes, [even] with the princes of his people.
9 У туғмас аялни өйгә орунлаштуруп, Уни оғулларниң хошал аниси қилиду. Һәмдусана!
He maketh the barren woman to keep house, [and to be] a joyful mother of children. Praise ye the LORD.

< Зәбур 113 >