Зәбур 113

1 Һәмдусана! Мәдһийиләңлар, и Пәрвәрдигарниң қуллири, Пәрвәрдигарниң намини мәдһийиләңлар!

Praise the Lord, ye children: praise ye the name of the Lord.

2 Һазирдин башлап, әбәдил-әбәткичә, Пәрвәрдигарниң намиға тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун!

Blessed be the name of the Lord, from henceforth now and for ever.

3 Күн чиқардин күн патарға, Пәрвәрдигарниң нами мәдһийилинишкә лайиқтур!

From the rising of the sun unto the going down of the same, the name of the Lord is worthy of praise.

4 Пәрвәрдигар әлләрдин жуқури көтирилди; Шан-шәриви әршләрдин жуқуридур.

The Lord is high above all nations; and his glory above the heavens.

5 Кимму Пәрвәрдигар Худайимизға тәң болалисун — Өз макани жуқурида болсиму,

Who is as the Lord our God, who dwelleth on high:

6 Асманларға һәм йәргә қараш үчүн, Өзини төвән қилғучиға?

And looketh down on the low things in heaven and in earth?

7 Намрат кишини У топа-чаңдин көтириду; Қиғлиқтин йоқсулни жуқурилитиду;

Raising up the needy from the earth, and lifting up the poor out of the dunghill:

8 Уни есилзадиләр қатариға, Йәни Өз хәлқиниң есилзадилири арисиға олтарғузиду;

That he may place him with princes, with the princes of his people.

9 У туғмас аялни өйгә орунлаштуруп, Уни оғулларниң хошал аниси қилиду. Һәмдусана!

Who maketh a barren woman to dwell in a house, the joyful mother of children.