Зәбур 113

1 Һәмдусана! Мәдһийиләңлар, и Пәрвәрдигарниң қуллири, Пәрвәрдигарниң намини мәдһийиләңлар!

Alleluia. Praise the Lord, you servants [of his], praise, the name of the Lord.

2 Һазирдин башлап, әбәдил-әбәткичә, Пәрвәрдигарниң намиға тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун!

Let the name of the Lord be blessed, from this present time and for ever.

3 Күн чиқардин күн патарға, Пәрвәрдигарниң нами мәдһийилинишкә лайиқтур!

From the rising of the sun to his setting, the name of the Lord is to be praised.

4 Пәрвәрдигар әлләрдин жуқури көтирилди; Шан-шәриви әршләрдин жуқуридур.

The Lord is high above all the nations; his glory is above the heavens.

5 Кимму Пәрвәрдигар Худайимизға тәң болалисун — Өз макани жуқурида болсиму,

Who is as the Lord our God? who dwells in the high places,

6 Асманларға һәм йәргә қараш үчүн, Өзини төвән қилғучиға?

and [yet] looks upon the low things in heaven, and on the earth:

7 Намрат кишини У топа-чаңдин көтириду; Қиғлиқтин йоқсулни жуқурилитиду;

who lifts up the poor from the earth, and raises up the needy from the dunghill;

8 Уни есилзадиләр қатариға, Йәни Өз хәлқиниң есилзадилири арисиға олтарғузиду;

to set him with princes, [even] with the princes of his people:

9 У туғмас аялни өйгә орунлаштуруп, Уни оғулларниң хошал аниси қилиду. Һәмдусана!

who settles the barren [woman] in a house, [as] a mother rejoicing over children.