Зәбур 112

1 Һәмдусана! Пәрвәрдигардин әйминидиған, Униң әмирлирини зор хурсәнлик дәп билидиған адәм бәхитликтур!

Hallelujah. Happy is the man that feareth the LORD, that delighteth greatly in His commandments.

2 Униң нәсли зиминда туруп күч-қудрәтлик болиду; Дурусларниң дәври бәхитлик болиду.

His seed shall be mighty upon earth; the generation of the upright shall be blessed.

3 Униң өйидә дөләт һәм байлиқлар болиду; Һәққанийлиғи мәңгүгә туриду.

Wealth and riches are in his house; and his merit endureth for ever.

4 Қараңғулуқта турған дурус адәмгә нур пәйда болиду; У шәпқәтлик, рәһимдил һәм һәққанийдур.

Unto the upright He shineth as a light in the darkness, gracious, and full of compassion, and righteous.

5 Хәйрхаһ, өтнә берип туридиған адәмниң бәхити болиду; У өз ишлирини адиллиқ билән жүргүзиду.

Well is it with the man that dealeth graciously and lendeth, that ordereth his affairs rightfully.

6 Бәрһәқ, у әбәдий тәвритилмәйду; Һәққаний адәм мәңгүгә әслиниду.

For he shall never be moved; the righteous shall be had in everlasting remembrance.

7 У шум хәвәрдин қорқмайду; Униң көңли тоқ һалда, Пәрвәрдигарға таянған.

He shall not be afraid of evil tidings; his heart is stedfast, trusting in the LORD.

8 Дили мәһкәм қилинған, у қорқмайду; Ахирида у рәқиплириниң мәғлубийитини көриду.

His heart is established, he shall not be afraid, until he gaze upon his adversaries.

9 У өзиниңкини мәртләрчә тарқатқан, Йоқсулларға бериду; Униң һәққанийлиғи мәңгүгә туриду; Униң мүңгүзи иззәт-шөһрәт билән көтирилиду.

He hath scattered abroad, he hath given to the needy; his righteousness endureth for ever; his horn shall be exalted in honour.

10 Рәзил адәм буни көрүп чидимайду, Чишлирини ғуҗурлитиду, у ерип кетиду; Рәзилләрниң арзу-һәвиси йоқитилиду.

The wicked shall see it, and be vexed; he shall gnash with his teeth, and melt away; the desire of the wicked shall perish.