< Зәбур 110 >
1 Давут язған күй: — Пәрвәрдигар мениң Рәббимгә: — «Мән сениң дүшмәнлириңни тәхтипәриң қилғичә, Оң йенимда олтарғин» — деди.
【默西亞是君王也是司祭】 達味的聖詠。上主對我主起誓說:您坐在我右邊,等我使您的仇敵,變成您腳的踏板!
2 Пәрвәрдигар қудритиңни көрситидиған шаһанә һасаңни Зиондин узитиду; Дүшмәнлириң арисида һөкүм сүргин!
上主由熙雍伸出您的權杖:我要在您仇敵中統治為王!
3 Күчүңни көрситидиған күндә, Өз хәлқиң халис қурбанлиқ кәби пида болиду; Муқәддәс һәйвитиңдә, Шу яшлиқ дәвриңдикидәк, Саңа һазирму шәбнәмләр сәһәрниң балиятқусидин йеңи чиққандәк чүшиду;
神聖光輝的王位,您生之日,已偕同您,在曉明之前,好似甘露,我已生了您。
4 Пәрвәрдигар шундақ қәсәм ичти, Һәм буниңдин янмайду: — «Сән әбәдил-әбәткичә Мәлкизәдәкниң типидики бир каһиндурсән».
上主一發了誓,祂決不再反悔,您照默基瑟德品位,永做司祭!
5 Оң тәрипиңдә болған Рәб ғәзивини көрсәткән күндә падишаларни уруп парә-парә қиливетиду;
上主站在您右邊助戰,義怒的時日,把列王踏踐;
6 У әлләр арисида сотлайду; Җай-җайларни җәсәтләр билән толдуриду; Кәң зиминниң бешини яриду;
祂要懲罰萬民,堆壘他們的屍首,祂在大地各處擊碎他們的頭顱。
7 У йолда ериқтин су ичиду; У шуңа кишиниң бешини йөлигүчи болиду.
祂於道旁暢飲溪流,正為此而挺胸抬頭。