Зәбур 109
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И мәдһийәмниң Егиси Худайим, җим турма!
Боже, славо моја, немој ћутати,
2 Мана рәзилләрниң ағзи, мәккарларниң ағзи көз алдимда йоған ечилди; Улар ялғанчи тил билән маңа қарши сөзлиди.
Јер се уста безбожничка и уста лукава на ме отворише; говоре са мном језиком лажљивим.
3 Нәпрәтлик сөзләр билән мени чулғап, Улар бекардин-бекар маңа зәрбә бәрмәктә.
Речима злобним са свих страна гоне ме, и оружају се на ме низашта.
4 Муһәббитим үчүн улар маңа қарши шикайәтчи болди, Мән болсам — дуаға берилдим.
За љубав моју устају на мене, а ја се молим.
5 Яхшилиғим үчүн яманлиқ, Сөйгүм үчүн нәпрәт қайтурди.
Враћају ми зло за добро, и мржњу за љубав моју.
6 Һәр бириниң үстидә рәзил бир адәм тайинлиғайсән, Униң оң йенида бир дәвагәр турсун.
Постави над њим старешину безбожника, и противник нека му стане с десне стране.
7 У сорақ қилинғанда әйипдар болуп чиқсун, Дуаси гуна дәп һесаплансун.
Кад се стане судити, нека изађе крив, и молитва његова нека буде грех.
8 Күнлири қисқа болсун, Мәнсивини башқиси егилисун.
Нека буду дани његови кратки, и власт његову нека добије други.
9 Балилири йетим қалсун, Хотуни тул болсун.
Деца његова нек буду сироте, и жена његова удовица.
10 Оғуллири сәргәрдан тиләмчи болсун, Турған харабиликлиридин нан издәп.
Деца његова нек се потуцају и просе, и нека траже хлеба изван својих пустолина.
11 Җазанихор униң егилиги үстигә тор ташлисун, Меһнәт әҗрини ятлар булап-талисун.
Нека му узме дужник све што има, и нека разграбе туђини муку његову.
12 Униңға меһриванлиқ көрситидиған бириси болмисун, Житим қалған балилириға илтипат қилғучи болмисун.
Нек се не нађе нико ко би га љубио, ни ко би се смиловао на сироте његове.
13 Униң нәсли қурутулсун; Келәр әвладида намлири өчүрүлсун.
Наслеђе његово нек се затре, у другом колену нека погине име њихово.
14 Ата-бовилириниң қәбиһлигиниң әйиплири Пәрвәрдигарниң ядида қалсун, Анисиниң гунайи өчүрүлмисун.
Безакоње старих његових нек се спомене у Господа, и грех матере његове нек се не избрише.
15 Буларниң әйиплири дайим Пәрвәрдигарниң көз алдида болсун, Шуниң билән У уларниң нам-әмилини йәр йүзидин өчүрүп ташлайду.
Нека буду свагда пред Господом, и Он нека истреби спомен њихов на земљи;
16 Чүнки [рәзил киши] меһриванлиқ көрситишни һеч есигә кәлтүрмиди, Бәлки езилгән, йоқсул һәм дили сунуқларни өлтүрмәккә қоғлап кәлди.
Зато што се није сећао чинити милост, него је гонио човека ништег и убогог, и тужном у срцу тражио смрт.
17 У ләнәт оқушқа амрақ еди, Шуңа ләнәт униң бешиға келиду; Бәхит тиләшкә райи йоқ еди, Шуңа бәхит униңдин жирақ болиду.
Љубио је клетву, нека га и стигне; није марио за благослов, нека и отиде од њега.
18 У ләнәтләрни өзигә кийим қилип кийгән; Шуңа булар аққан судәк униң ич-бағриға, Майдәк, сүйәклиригә кириду;
Нек се обуче у клетву као у хаљину, и она нек уђе у њега као вода, и као уље у кости његове.
19 Булар униңға йепинған тонидәк, Һәрдайим бағланған бәлвеғидәк чаплансун.
Нек му она буде као хаљина, у коју се облачи, и као појас, којим се свагда паше.
20 Булар болса мени әйиплигүчиләргә Пәрвәрдигарниң бекиткән мукапати болсун! Мениң яман гепимни қилғанларниң инъами болсун!
Таква плата нек буде од Господа онима који ме ненавиде, и који говоре зло на душу моју.
21 Бирақ Сән, Пәрвәрдигар Рәббим, Өз намиң үчүн мениң тәрипимдә бир иш қилғайсән, Меһир-муһәббитиң әла болғачқа, Мени қутқузғайсән;
А мени, Господе, Господе, учини шта приличи имену Твом. Ти си добар, милошћу својом избави ме.
22 Чүнки мән езилгән һәм һаҗәтмәндурмән, Қәлбим хәстә болди.
Јер сам невољан и ништ, и срце је моје рањено у мени.
23 Мән қуяш узартқан көләңгидәк йоқилай дәп қалдим, Чекәткә қеқиветилгәндәк чәткә қеқиветилдим.
Нестаје ме као сена, кад се одмиче; терају ме као скакавце.
24 Роза тутқинимдин тизлирим кетиду, Әтлирим сизип кетиду.
Колена моја изнемогоше од поста, и тело моје омрша.
25 Шуңлашқа мән улар алдида рәсва болдум; Улар маңа қарашқанда, бешини силкишмәктә.
Постадох подсмех њима; видећи ме машу главом својом.
26 Маңа ярдәмләшкәйсән, и Пәрвәрдигар Худайим, Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени қутқузғайсән;
Помози ми, Господе, Боже мој, спаси ме по милости својој.
27 Шуниң билән улар буниң Сениң қолуңдики иш екәнлигини, Буни қилғучиниң Сән Пәрвәрдигар екәнлигини билсун.
Нека познају да је ово Твоја рука, и Ти, Господе, да си ово учинио.
28 Улар ләнәт оқувәрсун, Сән бәхит ата қилғайсән; Улар һуҗум қилишқа турғанда, хиҗаләттә қалсун, Бирақ қулуң шатлансун!
Они куну, а Ти благослови; устају, али нек се постиде, и слуга се Твој обрадује.
29 Мени әйиплигүчиләр хиҗаләт билән кийинсун, Улар өз шәрмәндилигини өзлиригә тон қилип йепинсун.
Нек се противници моји обуку у срамоту, и као хаљином нек се покрију стидом својим.
30 Ағзимда Пәрвәрдигарға зор тәшәккүр-мәдһийә қайтүримән; Бәрһәқ, көпчилик арисида туруп Уни мәдһийиләймән;
Хвалићу Господа веома устима својим, и усред многих славићу Га,
31 Чүнки һаҗәтмәнниң җенини гунаға бекитмәкчи болғанлардин қутқузуш үчүн, [Пәрвәрдигар] униң оң йенида туриду.
Јер стоји с десне стране убогоме, да би га спасао од оних који осуђују душу његову.
