Зәбур 109
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И мәдһийәмниң Егиси Худайим, җим турма!
In finem, Psalmus David.
2 Мана рәзилләрниң ағзи, мәккарларниң ағзи көз алдимда йоған ечилди; Улар ялғанчи тил билән маңа қарши сөзлиди.
Deus laudem meam ne tacueris: quia os peccatoris, et os dolosi super me apertum est.
3 Нәпрәтлик сөзләр билән мени чулғап, Улар бекардин-бекар маңа зәрбә бәрмәктә.
Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.
4 Муһәббитим үчүн улар маңа қарши шикайәтчи болди, Мән болсам — дуаға берилдим.
Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi: ego autem orabam.
5 Яхшилиғим үчүн яманлиқ, Сөйгүм үчүн нәпрәт қайтурди.
Et posuerunt adversum me mala pro bonis: et odium pro dilectione mea.
6 Һәр бириниң үстидә рәзил бир адәм тайинлиғайсән, Униң оң йенида бир дәвагәр турсун.
Constitue super eum peccatorem: et diabolus stet a dextris eius.
7 У сорақ қилинғанда әйипдар болуп чиқсун, Дуаси гуна дәп һесаплансун.
Cum iudicatur, exeat condemnatus. et oratio eius fiat in peccatum.
8 Күнлири қисқа болсун, Мәнсивини башқиси егилисун.
Fiant dies eius pauci: et episcopatum eius accipiat alter.
9 Балилири йетим қалсун, Хотуни тул болсун.
Fiant filii eius orphani: et uxor eius vidua.
10 Оғуллири сәргәрдан тиләмчи болсун, Турған харабиликлиридин нан издәп.
Nutantes transferantur filii eius, et mendicent: et eiiciantur de habitationibus suis.
11 Җазанихор униң егилиги үстигә тор ташлисун, Меһнәт әҗрини ятлар булап-талисун.
Scrutetur fœnerator omnem substantiam eius: et diripiant alieni labores eius.
12 Униңға меһриванлиқ көрситидиған бириси болмисун, Житим қалған балилириға илтипат қилғучи болмисун.
Non sit illi adiutor: nec sit qui misereatur pupillis eius.
13 Униң нәсли қурутулсун; Келәр әвладида намлири өчүрүлсун.
Fiant nati eius in interitum: in generatione una deleatur nomen eius.
14 Ата-бовилириниң қәбиһлигиниң әйиплири Пәрвәрдигарниң ядида қалсун, Анисиниң гунайи өчүрүлмисун.
In memoriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini: et peccatum matris eius non deleatur.
15 Буларниң әйиплири дайим Пәрвәрдигарниң көз алдида болсун, Шуниң билән У уларниң нам-әмилини йәр йүзидин өчүрүп ташлайду.
Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:
16 Чүнки [рәзил киши] меһриванлиқ көрситишни һеч есигә кәлтүрмиди, Бәлки езилгән, йоқсул һәм дили сунуқларни өлтүрмәккә қоғлап кәлди.
pro eo quod non est recordatus facere misericordiam.
17 У ләнәт оқушқа амрақ еди, Шуңа ләнәт униң бешиға келиду; Бәхит тиләшкә райи йоқ еди, Шуңа бәхит униңдин жирақ болиду.
Et persecutus est hominem inopem, et mendicum, et compunctum corde mortificare.
18 У ләнәтләрни өзигә кийим қилип кийгән; Шуңа булар аққан судәк униң ич-бағриға, Майдәк, сүйәклиригә кириду;
Et dilexit maledictionem, et veniet ei: et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum, et intravit sicut aqua in interiora eius, et sicut oleum in ossibus eius.
19 Булар униңға йепинған тонидәк, Һәрдайим бағланған бәлвеғидәк чаплансун.
Fiat ei sicut vestimentum, quo operitur: et sicut zona, qua semper præcingitur.
20 Булар болса мени әйиплигүчиләргә Пәрвәрдигарниң бекиткән мукапати болсун! Мениң яман гепимни қилғанларниң инъами болсун!
Hoc opus eorum, qui detrahunt mihi apud Dominum: et qui loquuntur mala adversus animam meam.
21 Бирақ Сән, Пәрвәрдигар Рәббим, Өз намиң үчүн мениң тәрипимдә бир иш қилғайсән, Меһир-муһәббитиң әла болғачқа, Мени қутқузғайсән;
Et tu Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum: quia suavis est misericordia tua. Libera me
22 Чүнки мән езилгән һәм һаҗәтмәндурмән, Қәлбим хәстә болди.
quia egenus, et pauper ego sum: et cor meum conturbatum est intra me.
23 Мән қуяш узартқан көләңгидәк йоқилай дәп қалдим, Чекәткә қеқиветилгәндәк чәткә қеқиветилдим.
Sicut umbra cum declinat, ablatus sum: et excussus sum sicut locustæ.
24 Роза тутқинимдин тизлирим кетиду, Әтлирим сизип кетиду.
Genua mea infirmata sunt a ieiunio: et caro mea immutata est propter oleum.
25 Шуңлашқа мән улар алдида рәсва болдум; Улар маңа қарашқанда, бешини силкишмәктә.
Et ego factus sum opprobrium illis: viderunt me, et moverunt capita sua.
26 Маңа ярдәмләшкәйсән, и Пәрвәрдигар Худайим, Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени қутқузғайсән;
Adiuva me Domine Deus meus: salvum me fac secundum misericordiam tuam.
27 Шуниң билән улар буниң Сениң қолуңдики иш екәнлигини, Буни қилғучиниң Сән Пәрвәрдигар екәнлигини билсун.
Et sciant quia manus tua hæc: et tu Domine fecisti eam.
28 Улар ләнәт оқувәрсун, Сән бәхит ата қилғайсән; Улар һуҗум қилишқа турғанда, хиҗаләттә қалсун, Бирақ қулуң шатлансун!
Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me, confundantur: servus autem tuus lætabitur.
29 Мени әйиплигүчиләр хиҗаләт билән кийинсун, Улар өз шәрмәндилигини өзлиригә тон қилип йепинсун.
Induantur qui detrahunt mihi, pudore: et operiantur sicut diploide confusione sua.
30 Ағзимда Пәрвәрдигарға зор тәшәккүр-мәдһийә қайтүримән; Бәрһәқ, көпчилик арисида туруп Уни мәдһийиләймән;
Confitebor Domino nimis in ore meo: et in medio multorum laudabo eum.
31 Чүнки һаҗәтмәнниң җенини гунаға бекитмәкчи болғанлардин қутқузуш үчүн, [Пәрвәрдигар] униң оң йенида туриду.
Quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.
