Зәбур 109
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И мәдһийәмниң Егиси Худайим, җим турма!
“For the leader of the music. A psalm of David.” O God of my praise! be not silent!
2 Мана рәзилләрниң ағзи, мәккарларниң ағзи көз алдимда йоған ечилди; Улар ялғанчи тил билән маңа қарши сөзлиди.
For the mouths of the wicked and the deceitful are opened against me; They speak against me with a lying tongue.
3 Нәпрәтлик сөзләр билән мени чулғап, Улар бекардин-бекар маңа зәрбә бәрмәктә.
They assault me on every side with words of hatred; They fight against me without a cause.
4 Муһәббитим үчүн улар маңа қарши шикайәтчи болди, Мән болсам — дуаға берилдим.
For my love they are my adversaries: But I give myself unto prayer.
5 Яхшилиғим үчүн яманлиқ, Сөйгүм үчүн нәпрәт қайтурди.
They repay me evil for good, And hatred for love.
6 Һәр бириниң үстидә рәзил бир адәм тайинлиғайсән, Униң оң йенида бир дәвагәр турсун.
Set thou a wicked man over him, And let an adversary stand at his right hand!
7 У сорақ қилинғанда әйипдар болуп чиқсун, Дуаси гуна дәп һесаплансун.
When he is judged, may he be condemned, And may his prayer be a crime!
8 Күнлири қисқа болсун, Мәнсивини башқиси егилисун.
May his days be few, And another take his office!
9 Балилири йетим қалсун, Хотуни тул болсун.
May his children be fatherless, And his wife a widow!
10 Оғуллири сәргәрдан тиләмчи болсун, Турған харабиликлиридин нан издәп.
May his children be vagabonds and beggars, And from their ruined dwellings seek their bread!
11 Җазанихор униң егилиги үстигә тор ташлисун, Меһнәт әҗрини ятлар булап-талисун.
May a creditor seize on all that he hath, And a stranger plunder his substance!
12 Униңға меһриванлиқ көрситидиған бириси болмисун, Житим қалған балилириға илтипат қилғучи болмисун.
May there be none to show him compassion, And none to pity his fatherless children!
13 Униң нәсли қурутулсун; Келәр әвладида намлири өчүрүлсун.
May his posterity be cut off; In the next generation may his name be blotted out!
14 Ата-бовилириниң қәбиһлигиниң әйиплири Пәрвәрдигарниң ядида қалсун, Анисиниң гунайи өчүрүлмисун.
May the iniquity of his fathers be remembered by the LORD, And may the sin of his mother never be blotted out!
15 Буларниң әйиплири дайим Пәрвәрдигарниң көз алдида болсун, Шуниң билән У уларниң нам-әмилини йәр йүзидин өчүрүп ташлайду.
May they be before the LORD continually; And may he cut off their memory from the earth!
16 Чүнки [рәзил киши] меһриванлиқ көрситишни һеч есигә кәлтүрмиди, Бәлки езилгән, йоқсул һәм дили сунуқларни өлтүрмәккә қоғлап кәлди.
Because he remembered not to show pity, But persecuted the afflicted and the poor man, And sought the death of the broken-hearted.
17 У ләнәт оқушқа амрақ еди, Шуңа ләнәт униң бешиға келиду; Бәхит тиләшкә райи йоқ еди, Шуңа бәхит униңдин жирақ болиду.
As he loved cursing, let it come upon him; As he delighted not in blessing, let it be far from him!
18 У ләнәтләрни өзигә кийим қилип кийгән; Шуңа булар аққан судәк униң ич-бағриға, Майдәк, сүйәклиригә кириду;
May he be clothed with cursing as with a garment; May it enter like water into his bowels, And like oil into his bones!
19 Булар униңға йепинған тонидәк, Һәрдайим бағланған бәлвеғидәк чаплансун.
May it be to him like the robe that covereth him, Like the girdle with which he is constantly girded!
20 Булар болса мени әйиплигүчиләргә Пәрвәрдигарниң бекиткән мукапати болсун! Мениң яман гепимни қилғанларниң инъами болсун!
May this be the wages of mine adversaries from the LORD, And of them that speak evil against me!
21 Бирақ Сән, Пәрвәрдигар Рәббим, Өз намиң үчүн мениң тәрипимдә бир иш қилғайсән, Меһир-муһәббитиң әла болғачқа, Мени қутқузғайсән;
But do thou, O LORD, my God! take part with me, For thine own name's sake! Because great is thy mercy, O deliver me!
22 Чүнки мән езилгән һәм һаҗәтмәндурмән, Қәлбим хәстә болди.
For I am afflicted and needy, And my heart is wounded within me.
23 Мән қуяш узартқан көләңгидәк йоқилай дәп қалдим, Чекәткә қеқиветилгәндәк чәткә қеқиветилдим.
I am going like a shadow; I am driven away as the locust.
24 Роза тутқинимдин тизлирим кетиду, Әтлирим сизип кетиду.
My knees totter from fasting, And my flesh faileth of fatness.
25 Шуңлашқа мән улар алдида рәсва болдум; Улар маңа қарашқанда, бешини силкишмәктә.
I am a reproach to my enemies; They gaze at me; they shake their heads.
26 Маңа ярдәмләшкәйсән, и Пәрвәрдигар Худайим, Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени қутқузғайсән;
Help me, O LORD, my God! O save me, according to thy mercy!
27 Шуниң билән улар буниң Сениң қолуңдики иш екәнлигини, Буни қилғучиниң Сән Пәрвәрдигар екәнлигини билсун.
That they may know that this is thy hand; That thou, O Lord! hast done it!
28 Улар ләнәт оқувәрсун, Сән бәхит ата қилғайсән; Улар һуҗум қилишқа турғанда, хиҗаләттә қалсун, Бирақ қулуң шатлансун!
Let them curse, but do thou bless! When they arise, let them be put to shame; But let thy servant rejoice!
29 Мени әйиплигүчиләр хиҗаләт билән кийинсун, Улар өз шәрмәндилигини өзлиригә тон қилип йепинсун.
May my enemies be clothed with ignominy; May they be covered with their shame, as with a mantle!
30 Ағзимда Пәрвәрдигарға зор тәшәккүр-мәдһийә қайтүримән; Бәрһәқ, көпчилик арисида туруп Уни мәдһийиләймән;
I will earnestly praise the LORD with my lips; In the midst of the multitude I will praise him.
31 Чүнки һаҗәтмәнниң җенини гунаға бекитмәкчи болғанлардин қутқузуш үчүн, [Пәрвәрдигар] униң оң йенида туриду.
For he standeth at the right hand of the poor, To save him from those who would condemn him.
