< Зәбур 109 >

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И мәдһийәмниң Егиси Худайим, җим турма!
For the end, a Psalm of David. For the end, a Psalm of David. O God, pass not over my praise in silence;
2 Мана рәзилләрниң ағзи, мәккарларниң ағзи көз алдимда йоған ечилди; Улар ялғанчи тил билән маңа қарши сөзлиди.
for the mouth of the sinner and the mouth of the crafty [man] have been opened against me: they have spoken against me with a crafty tongue.
3 Нәпрәтлик сөзләр билән мени чулғап, Улар бекардин-бекар маңа зәрбә бәрмәктә.
And they have compassed me with words of hatred; and fought against me without a cause.
4 Муһәббитим үчүн улар маңа қарши шикайәтчи болди, Мән болсам — дуаға берилдим.
Instead of loving me, they falsely accused me: but I continued to pray.
5 Яхшилиғим үчүн яманлиқ, Сөйгүм үчүн нәпрәт қайтурди.
And they rewarded me evil for good, and hatred for my love.
6 Һәр бириниң үстидә рәзил бир адәм тайинлиғайсән, Униң оң йенида бир дәвагәр турсун.
Set you a sinner against him; and let the devil stand at his right hand.
7 У сорақ қилинғанда әйипдар болуп чиқсун, Дуаси гуна дәп һесаплансун.
When he is judged, let him go forth condemned: and let his prayer become sin.
8 Күнлири қисқа болсун, Мәнсивини башқиси егилисун.
Let his days be few: and let another take his office of overseer.
9 Балилири йетим қалсун, Хотуни тул болсун.
Let his children be orphans, and his wife a widow.
10 Оғуллири сәргәрдан тиләмчи болсун, Турған харабиликлиридин нан издәп.
Let his children wander without a dwelling-place, and beg: let them be cast out of their habitations.
11 Җазанихор униң егилиги үстигә тор ташлисун, Меһнәт әҗрини ятлар булап-талисун.
Let [his] creditor exact all that belongs to him: and let strangers spoil his labors.
12 Униңға меһриванлиқ көрситидиған бириси болмисун, Житим қалған балилириға илтипат қилғучи болмисун.
Let him have no helper; neither let there be any one to have compassion on his fatherless children.
13 Униң нәсли қурутулсун; Келәр әвладида намлири өчүрүлсун.
Let his children be [given up] to utter destruction: in one generation let his name be blotted out.
14 Ата-бовилириниң қәбиһлигиниң әйиплири Пәрвәрдигарниң ядида қалсун, Анисиниң гунайи өчүрүлмисун.
Let the iniquity of his fathers be remembered before the Lord; and let not the sin of his mother be blotted out.
15 Буларниң әйиплири дайим Пәрвәрдигарниң көз алдида болсун, Шуниң билән У уларниң нам-әмилини йәр йүзидин өчүрүп ташлайду.
Let them be before the Lord continually; and let their memorial be blotted out from the earth.
16 Чүнки [рәзил киши] меһриванлиқ көрситишни һеч есигә кәлтүрмиди, Бәлки езилгән, йоқсул һәм дили сунуқларни өлтүрмәккә қоғлап кәлди.
Because he remembered not to show mercy, but persecuted the needy and poor man, and [that] to kill him that was pricked in the heart.
17 У ләнәт оқушқа амрақ еди, Шуңа ләнәт униң бешиға келиду; Бәхит тиләшкә райи йоқ еди, Шуңа бәхит униңдин жирақ болиду.
He loved cursing also, and it shall come upon him; and he took not pleasure in blessing, so it shall be removed far from him.
18 У ләнәтләрни өзигә кийим қилип кийгән; Шуңа булар аққан судәк униң ич-бағриға, Майдәк, сүйәклиригә кириду;
Yes, he put on cursing as a garment, and it is come as water into his bowels, and as oil into his bones.
19 Булар униңға йепинған тонидәк, Һәрдайим бағланған бәлвеғидәк чаплансун.
Let it be to him as a garment which he puts on, and as a girdle with which he girds himself continually.
20 Булар болса мени әйиплигүчиләргә Пәрвәрдигарниң бекиткән мукапати болсун! Мениң яман гепимни қилғанларниң инъами болсун!
This is the dealing of the Lord with those who falsely accuse me, and of them that speak evil against my soul.
21 Бирақ Сән, Пәрвәрдигар Рәббим, Өз намиң үчүн мениң тәрипимдә бир иш қилғайсән, Меһир-муһәббитиң әла болғачқа, Мени қутқузғайсән;
But you, O Lord, Lord, deal [mercifully] with me, for your name's sake: for your mercy is good.
22 Чүнки мән езилгән һәм һаҗәтмәндурмән, Қәлбим хәстә болди.
Deliver me, for I am poor and needy; and my heart is troubled within me.
23 Мән қуяш узартқан көләңгидәк йоқилай дәп қалдим, Чекәткә қеқиветилгәндәк чәткә қеқиветилдим.
I am removed as a shadow in its going down: I am tossed up and down like locusts.
24 Роза тутқинимдин тизлирим кетиду, Әтлирим сизип кетиду.
My knees are weakened through fasting, and my flesh is changed by reason of [the lack of] oil.
25 Шуңлашқа мән улар алдида рәсва болдум; Улар маңа қарашқанда, бешини силкишмәктә.
I became also a reproach to them: [when] they saw me they shook their heads.
26 Маңа ярдәмләшкәйсән, и Пәрвәрдигар Худайим, Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени қутқузғайсән;
Help me, O Lord my God; and save me according to your mercy.
27 Шуниң билән улар буниң Сениң қолуңдики иш екәнлигини, Буни қилғучиниң Сән Пәрвәрдигар екәнлигини билсун.
And let them know that this is your hand; and [that] you, Lord, have wrought it.
28 Улар ләнәт оқувәрсун, Сән бәхит ата қилғайсән; Улар һуҗум қилишқа турғанда, хиҗаләттә қалсун, Бирақ қулуң шатлансун!
Let them curse, but you shall bless: let them that rise up against me be ashamed, but let your servant rejoice.
29 Мени әйиплигүчиләр хиҗаләт билән кийинсун, Улар өз шәрмәндилигини өзлиригә тон қилип йепинсун.
Let those that falsely accuse me be clothed with shame, and let them cover themselves with their shame as with a mantle.
30 Ағзимда Пәрвәрдигарға зор тәшәккүр-мәдһийә қайтүримән; Бәрһәқ, көпчилик арисида туруп Уни мәдһийиләймән;
I will give thanks to the Lord abundantly with my mouth; and in the midst of many I will praise him.
31 Чүнки һаҗәтмәнниң җенини гунаға бекитмәкчи болғанлардин қутқузуш үчүн, [Пәрвәрдигар] униң оң йенида туриду.
For he stood on the right hand of the poor, to save [me] from them that persecute my soul.

< Зәбур 109 >