< Зәбур 109 >

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И мәдһийәмниң Егиси Худайим, җим турма!
For the choirmaster. A Psalm of David. O God of my praise, be not silent.
2 Мана рәзилләрниң ағзи, мәккарларниң ағзи көз алдимда йоған ечилди; Улар ялғанчи тил билән маңа қарши сөзлиди.
For wicked and deceitful mouths open against me; they speak against me with lying tongues.
3 Нәпрәтлик сөзләр билән мени чулғап, Улар бекардин-бекар маңа зәрбә бәрмәктә.
They surround me with hateful words and attack me without cause.
4 Муһәббитим үчүн улар маңа қарши шикайәтчи болди, Мән болсам — дуаға берилдим.
In return for my love they accuse me, but I am a man of prayer.
5 Яхшилиғим үчүн яманлиқ, Сөйгүм үчүн нәпрәт қайтурди.
They repay me evil for good, and hatred for my love.
6 Һәр бириниң үстидә рәзил бир адәм тайинлиғайсән, Униң оң йенида бир дәвагәр турсун.
Set over him a wicked man; let an accuser stand at his right hand.
7 У сорақ қилинғанда әйипдар болуп чиқсун, Дуаси гуна дәп һесаплансун.
When he is tried, let him be found guilty, and may his prayer be regarded as sin.
8 Күнлири қисқа болсун, Мәнсивини башқиси егилисун.
May his days be few; may another take his position.
9 Балилири йетим қалсун, Хотуни тул болсун.
May his children be fatherless and his wife a widow.
10 Оғуллири сәргәрдан тиләмчи болсун, Турған харабиликлиридин нан издәп.
May his children wander as beggars, seeking sustenance far from their ruined homes.
11 Җазанихор униң егилиги үстигә тор ташлисун, Меһнәт әҗрини ятлар булап-талисун.
May the creditor seize all he owns, and strangers plunder the fruits of his labor.
12 Униңға меһриванлиқ көрситидиған бириси болмисун, Житим қалған балилириға илтипат қилғучи болмисун.
May there be no one to extend kindness to him, and no one to favor his fatherless children.
13 Униң нәсли қурутулсун; Келәр әвладида намлири өчүрүлсун.
May his descendants be cut off; may their name be blotted out from the next generation.
14 Ата-бовилириниң қәбиһлигиниң әйиплири Пәрвәрдигарниң ядида қалсун, Анисиниң гунайи өчүрүлмисун.
May the iniquity of his fathers be remembered before the LORD, and the sin of his mother never be blotted out.
15 Буларниң әйиплири дайим Пәрвәрдигарниң көз алдида болсун, Шуниң билән У уларниң нам-әмилини йәр йүзидин өчүрүп ташлайду.
May their sins always remain before the LORD, that He may cut off their memory from the earth.
16 Чүнки [рәзил киши] меһриванлиқ көрситишни һеч есигә кәлтүрмиди, Бәлки езилгән, йоқсул һәм дили сунуқларни өлтүрмәккә қоғлап кәлди.
For he never thought to show kindness, but pursued the poor and needy and brokenhearted, even to their death.
17 У ләнәт оқушқа амрақ еди, Шуңа ләнәт униң бешиға келиду; Бәхит тиләшкә райи йоқ еди, Шуңа бәхит униңдин жирақ болиду.
The cursing that he loved, may it fall on him; the blessing in which he refused to delight, may it be far from him.
18 У ләнәтләрни өзигә кийим қилип кийгән; Шуңа булар аққан судәк униң ич-бағриға, Майдәк, сүйәклиригә кириду;
The cursing that he wore like a coat, may it soak into his body like water, and into his bones like oil.
19 Булар униңға йепинған тонидәк, Һәрдайим бағланған бәлвеғидәк чаплансун.
May it be like a robe wrapped about him, like a belt tied forever around him.
20 Булар болса мени әйиплигүчиләргә Пәрвәрдигарниң бекиткән мукапати болсун! Мениң яман гепимни қилғанларниң инъами болсун!
May this be the LORD’s reward to my accusers, to those who speak evil against me.
21 Бирақ Сән, Пәрвәрдигар Рәббим, Өз намиң үчүн мениң тәрипимдә бир иш қилғайсән, Меһир-муһәббитиң әла болғачқа, Мени қутқузғайсән;
But You, O GOD, the Lord, deal kindly with me for the sake of Your name; deliver me by the goodness of Your loving devotion.
22 Чүнки мән езилгән һәм һаҗәтмәндурмән, Қәлбим хәстә болди.
For I am poor and needy; my heart is wounded within me.
23 Мән қуяш узартқан көләңгидәк йоқилай дәп қалдим, Чекәткә қеқиветилгәндәк чәткә қеқиветилдим.
I am fading away like a lengthening shadow; I am shaken off like a locust.
24 Роза тутқинимдин тизлирим кетиду, Әтлирим сизип кетиду.
My knees are weak from fasting, and my body grows lean and gaunt.
25 Шуңлашқа мән улар алдида рәсва болдум; Улар маңа қарашқанда, бешини силкишмәктә.
I am an object of scorn to my accusers; when they see me, they shake their heads.
26 Маңа ярдәмләшкәйсән, и Пәрвәрдигар Худайим, Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени қутқузғайсән;
Help me, O LORD my God; save me according to Your loving devotion.
27 Шуниң билән улар буниң Сениң қолуңдики иш екәнлигини, Буни қилғучиниң Сән Пәрвәрдигар екәнлигини билсун.
Let them know that this is Your hand, that You, O LORD, have done it.
28 Улар ләнәт оқувәрсун, Сән бәхит ата қилғайсән; Улар һуҗум қилишқа турғанда, хиҗаләттә қалсун, Бирақ қулуң шатлансун!
Though they curse, You will bless. When they rise up, they will be put to shame, but Your servant will rejoice.
29 Мени әйиплигүчиләр хиҗаләт билән кийинсун, Улар өз шәрмәндилигини өзлиригә тон қилип йепинсун.
May my accusers be clothed with disgrace; may they wear their shame like a robe.
30 Ағзимда Пәрвәрдигарға зор тәшәккүр-мәдһийә қайтүримән; Бәрһәқ, көпчилик арисида туруп Уни мәдһийиләймән;
With my mouth I will thank the LORD profusely; I will praise Him in the presence of many.
31 Чүнки һаҗәтмәнниң җенини гунаға бекитмәкчи болғанлардин қутқузуш үчүн, [Пәрвәрдигар] униң оң йенида туриду.
For He stands at the right hand of the needy one, to save him from the condemners of his soul.

< Зәбур 109 >