Зәбур 107
1 Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!
Tacken HERREN, ty han är god, ty hans nåd varar evinnerligen.
2 Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —
Så säge HERRENS förlossade, de som han har förlossat ur nöden,
3 Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!
de som han har församlat ifrån länderna, från öster och från väster, från norr och från havssidan.
4 Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.
De irrade omkring i öknen på öde stigar, de funno ingen stad där de kunde bo;
5 Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.
de hungrade och törstade, deras själ försmäktade i dem.
6 Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han räddade dem ur deras trångmål.
7 Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.
Och han ledde dem på en rätt väg, så att de kommo till en stad där de kunde bo.
8 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn,
9 Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.
att han mättade den försmäktande själen och uppfyllde den hungrande själen med sitt goda.
10 Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,
De sutto i mörker och dödsskugga, fångna i elände och järnbojor,
11 (Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)
därför att de hade varit gensträviga mot Guds ord och hade föraktat den Högstes råd.
12 — У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.
Han kuvade deras hjärtan med olycka; de kommo på fall och hade ingen hjälpare.
13 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han frälste dem ur deras trångmål;
14 Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.
han förde dem ut ur mörkret och dödsskuggan, och deras bojor slet han sönder.
15 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn,
16 Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.
att han krossade kopparportarna och bröt sönder järnbommarna.
17 Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;
De voro oförnuftiga, ty de vandrade i överträdelse, och blevo nu plågade för sina missgärningars skull;
18 Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.
deras själ vämjdes vid all mat, och de voro nära dödens portar.
19 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han frälste dem ur deras trångmål.
20 У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.
Han sände sitt ord och botade dem och räddade dem från graven.
21 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn;
22 Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!
de må offra lovets offer och förtälja hans verk med jubel.
23 Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,
De foro på havet med skepp och drevo sin handel på stora vatten;
24 Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.
där fingo de se HERRENS gärningar och hans under på havsdjupet.
25 Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;
Med sitt ord uppväckte han stormvinden, så att den hävde upp dess böljor.
26 Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.
De foro upp mot himmelen, ned i djupen; deras själ upplöstes av ångest.
27 Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;
De raglade och stapplade såsom druckna, och all deras vishet blev till intet.
28 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han förde dem ut ur deras trångmål.
29 У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.
Han förbytte stormen i lugn, så att böljorna omkring dem tystnade.
30 Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.
Och de blevo glada att det vart stilla, och han förde dem till den hamn dit de ville.
31 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn;
32 Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.
de må upphöja honom i folkets församling och lova honom där de äldste sitta.
33 У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.
Han gjorde strömmar till öken, källsprång till torr mark,
34 Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.
bördigt land till salthed, för dess inbyggares ondskas skull.
35 У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;
Han gjorde öknen till en vattenrik sjö och torrt land till källsprång.
36 Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;
Och han lät de hungrande bo där, och de byggde en stad där de kunde bo.
37 Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.
De besådde åkrar och planterade vingårdar, som gåvo dem sin frukt i avkastning.
38 У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.
Han välsignade dem, och de förökades storligen, och deras boskapshjordar lät han icke förminskas.
39 Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.
Väl blevo de sedan ringa och nedböjda, i det olycka och bedrövelse tryckte dem,
40 У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;
men han som utgjuter förakt över furstar och låter dem irra omkring i väglösa ödemarker,
41 Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.
han upphöjde då den fattige ur eländet och lät släkterna växa till såsom fårhjordar.
42 Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.
De redliga se det och glädja sig, och all orättfärdighet måste tillsluta sin mun.
43 Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!
Den som är vis, han akte härpå och besinne HERRENS nådegärningar.
