Зәбур 107
1 Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!
Tacker Herranom, ty han är mild, och hans godhet varar i evighet:
2 Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —
Säger I, som af Herranom förlöste ären, de han utu nöd förlöst hafver;
3 Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!
Och de han utu landen tillsammanhemtat hafver, ifrån östan, ifrå vestan, ifrå nordan, och ifrå hafvet;
4 Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.
De der vilse gingo i öknene, der ingen väg var, och funno ingen stad, der de bo kunde;
5 Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.
Hungroge och törstige, och deras själ försmäktade.
6 Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
Och de ropade till Herran i deras nöd, och han frälste dem utu deras ångest;
7 Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.
Och förde dem en rättan väg, att de gingo till den stad, der de bo kunde.
8 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
De skola tacka Herranom för hans godhet, och för hans under, som han med menniskors barn gör;
9 Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.
Att han mättar den törstiga själen, och fyller den hungroga själen med god ting;
10 Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,
De der sitta måste i mörker och dödsens skugga, fångne i tvång och i jern.
11 (Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)
Derföre, att de Guds bud ohörsamme varit hade, och dens Högstas lag försmädat hade;
12 — У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.
Derföre måste deras hjerta med olycka plågadt varda; så att de omkull lågo, och ingen halp dem.
13 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
Och de ropade till Herran i deras nöd, och han halp dem utu deras ångest;
14 Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.
Och förde dem utu mörkret och dödsens skugga, och slet deras band sönder.
15 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
De skola tacka Herranom för hans godhet, och för hans under, som han med menniskors barn gör;
16 Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.
Att han sönderbryter kopparportar, och sönderslår jernbommar.
17 Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;
De galne vordo plågade för deras öfverträdelses skull, och för deras synders skull.
18 Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.
De vämjade vid all mat, och vordo dödsjuke.
19 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
Och de ropade till Herran i deras nöd, och han halp dem utu deras ångest.
20 У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.
Han sände sitt ord, och gjorde dem helbregda, och frälste dem, att de icke blefvo döde.
21 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
De skola tacka Herranom för hans godhet, och för hans under, som han med menniskors barn gör;
22 Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!
Och offra tacksägelse, och förtälja hans verk med glädje.
23 Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,
De som med skepp på hafvet fara, och drifva sin handel till sjös;
24 Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.
De hafva förnummit Herrans verk, och hans under i hafvet;
25 Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;
När han sade, att ett stormväder uppkastade sig, som böljorna upplyfte.
26 Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.
Och de foro upp åt himmelen, och foro neder i afgrunden, att deras själ förtviflade för ångest;
27 Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;
Så att de raglade och stapplade, såsom en drucken, och visste ingen råd mer.
28 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
Och de ropade till Herran i sine nöd, och han förde dem utu deras ångest;
29 У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.
Och stillte stormen, att böljorna saktade sig.
30 Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.
Och de vordo glade, att det stilla vardt; och han förde dem till lands efter deras önska.
31 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
De skola tacka Herranom för hans godhet, och för hans under, som han med menniskors barn gör;
32 Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.
Och prisa honom i församlingene, och inför de äldsta lofva honom;
33 У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.
De, hvilkas bäcker förtorkades, och vattukällor vände igen flyta;
34 Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.
Så att ett fruktsamt land intet bar, för deras ondskos skull, som deruti bodde.
35 У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;
Och det som torrt var gjorde han vatturikt, och på torra landena vattukällor;
36 Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;
Och satte dit de hungroga, att de beredde en stad, der de bo kunde;
37 Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.
Och så åkrar, och vingårdar plantera måtte, och årliga frukt få.
38 У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.
Och han dem välsignade, så att de sig svårliga förökade, och dem mycken boskap gaf;
39 Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.
De der nedertryckte och försvagade voro af de onda, som dem tvungit och trängt hade.
40 У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;
Då föraktelse uppå Förstarna utgjuten var, så att i hela landena stod bistert och ödeliga till.
41 Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.
Och han den fattiga beskyddade för uselhet, och hans slägte förmerade, såsom en fårahjord.
42 Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.
Detta skola de fromme se, och glädja sig; och alla ondsko skall munnen tillstoppad varda.
43 Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!
Hvilken är vis och behåller detta? Så skola de märka, huru många välgerningar Herren beviser.
