Зәбур 107
1 Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!
Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
2 Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —
So segjer Herrens utløyste, som han hev løyst ut or naudi,
3 Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!
som han hev sanka i hop frå landi, frå aust og frå vest, frå nord og frå havet.
4 Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.
Dei for vilt i øydemarki, i vegløysa, dei fann ingen by til å bu i.
5 Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.
Hungrige og tyrste var dei, deira sjæl vanmegtast i deim.
6 Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor fria han deim ut,
7 Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.
og han førde deim på rett veg, so dei gjekk til ein by dei kunde bu i.
8 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni,
9 Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.
for han metta den tyrste sjæl, og den hungrige sjæl fyllte han med godt.
10 Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,
Dei sat i myrker og daudeskugge, bundne i stakarsdom og jarn,
11 (Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)
av di dei hadde tråssa mot Guds ord og vanvyrdt råderne frå den Høgste.
12 — У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.
Og han bøygde deira hjarto med liding, dei snåva, og der var ingen hjelpar.
13 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
Då ropa dei til Herren i si naud, frå deira trengslor frelste han deim.
14 Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.
Han førde deim ut or myrker og daudeskugge, og deira band reiv han sund.
15 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni;
16 Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.
for han krasa koparportar og hogg sund jarnbommar.
17 Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;
Dårar var dei for sin brotsveg, og for sine misgjerningar vart dei plåga.
18 Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.
Deira sjæl vart leid av all mat, og dei kom nær til daudens portar.
19 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
Då ropa dei til Herren i si naud; frå deira trengslor frelste han deim.
20 У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.
Han sende sitt ord og lækte deim og berga deim frå deira graver.
21 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
22 Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!
og ofra takkoffer og fortelja um hans verk med fagnad.
23 Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,
Dei som for ut på havet med skip, og som dreiv handel på dei store vatni,
24 Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.
dei såg Herrens gjerningar og hans underverk på djupet.
25 Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;
Han tala og let det koma ein stormvind, og denne reiste havsens bylgjor.
26 Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.
Dei for upp imot himmelen, dei for ned i djupi, deira sjæl miste modet i ulukka.
27 Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;
Dei raga og tumla som drukne, og all deira visdom vart til inkjes.
28 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor førde han deim ut.
29 У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.
Han let storm verta til stilla, og bylgjorne kringum deim tagna.
30 Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.
Og dei vart glade då dei lagde seg, og han førde deim til den hamni dei ynskte.
31 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
32 Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.
og høglova honom i folkesamling og lovsyngja honom der dei gamle sit saman.
33 У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.
Han gjorde elvar til ei øydemark og vatskjeldor til eit turrlende,
34 Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.
fruktsamt land til ei saltheid, for deira vondskap skuld, som budde der.
35 У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;
Han gjorde øydemark til innsjø og turrlende til vatskjeldor.
36 Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;
Og han let hungrige bu der, og dei bygde ein by til å bu i.
37 Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.
Og dei sådde åkrar og planta vinhagar, og dei fekk grøda til å hausta.
38 У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.
Og han velsigna deim, og dei auka mykje, og av fe gav han deim ikkje lite.
39 Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.
So minka dei att og vart nedbøygde av trykk og trengsla og sorg.
40 У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;
Han som renner ut vanvyrdnad yver hovdingar og let deim villast i veglaus øydemark,
41 Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.
han lyfte upp den fatige or vesaldomen og auka ætterne som ei hjord.
42 Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.
Dei ærlege ser det og gled seg, og all vondskap let att sin munn.
43 Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!
Den som er vis, han gjeve gaum etter dette, og dei må merke Herrens nådegjerningar.
