Зәбур 107
1 Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!
“BOOK V.” O give thanks to the LORD, for he is good; For his mercy endureth for ever!
2 Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —
Let the redeemed of the LORD say it, Whom he hath redeemed from the hand of the enemy;
3 Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!
Whom he hath gathered from the lands, From the east, the west, the north, and the south.
4 Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.
They were wandering in the wilderness, in a desert, They found no way to a city to dwell in.
5 Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.
They were hungry and thirsty, And their souls fainted within them.
6 Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
Then they cried to the LORD in their trouble, And he delivered them out of their distress.
7 Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.
He led them in a straight way, Till they came to a city where they might dwell.
8 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
O let them praise the LORD for his goodness, For his wonderful works to the children of men!
9 Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.
For he satisfieth the thirsty, And the hungry he filleth with good.
10 Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,
They dwelt in darkness and the shadow of death, Being bound in affliction and iron;
11 (Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)
Because they disobeyed the commands of God, And contemned the will of the Most High;
12 — У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.
Their hearts he brought down by hardship; They fell down, and there was none to help.
13 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
But they cried to the LORD in their trouble, And he saved them out of their distresses;
14 Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.
He brought them out of darkness and the shadow of death, And brake their bands asunder.
15 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
O let them praise the LORD for his goodness, For his wonderful works to the children of men!
16 Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.
For he hath broken the gates of brass, And cut the bars of iron asunder.
17 Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;
The foolish, because of their transgressions, And because of their iniquities, were afflicted;
18 Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.
They abhorred all kinds of food; They were near to the gates of death.
19 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
Then they cried to the LORD in their trouble, And he delivered them out of their distresses;
20 У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.
He sent his word, and healed them, And saved them from their destruction.
21 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
O let them praise the LORD for his goodness, For his wonderful works to the children of men!
22 Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!
Let them offer the sacrifices of thanksgiving, And declare his works with joy!
23 Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,
They who go down to the sea in ships, And do business in great waters,
24 Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.
These see the works of the LORD, And his wonders in the deep.
25 Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;
He commandeth, and raiseth the stormy wind, Which lifteth high the waves.
26 Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.
They mount up to the heavens, They sink down to the depths, Their soul melteth with distress;
27 Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;
They reel and stagger like a drunken man, And all their skill is vain.
28 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
Then they cry to the LORD in their trouble, And he saveth them out of their distresses;
29 У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.
He turneth the storm into a calm, And the waves are hushed;
30 Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.
Then they rejoice that they are still, And he bringeth them to their desired haven.
31 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
O let them praise the LORD for his goodness. For his wonderful works to the children of men!
32 Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.
Let them extol him in the congregation of the people, And praise him in the assembly of the elders!
33 У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.
He turneth rivers into a desert, And springs of water into dry ground;
34 Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.
A fruitful land into barrenness, For the wickedness of them that dwell therein.
35 У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;
He turneth the desert into a lake of water, And dry ground into springs of water;
36 Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;
And there he causeth the hungry to dwell, And they build a city for a dwelling-place,
37 Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.
And sow fields and plant vineyards, Which yield a fruitful increase.
38 У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.
He blesseth them, so that they multiply greatly, And suffereth not their cattle to decrease.
39 Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.
When they are diminished and brought low By oppression, affliction, and sorrow,
40 У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;
He poureth contempt upon princes, And causeth them to wander in a pathless wilderness;
41 Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.
But he raiseth the poor from their affliction, And increaseth their families like a flock.
42 Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.
The righteous see it and rejoice, And all iniquity shutteth her mouth.
43 Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!
Whoso is wise, let him observe this, And have regard to the loving-kindness of the LORD!
