Зәбур 107
1 Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!
BOOK FIFTH: Oh give thanks unto the Lord; for he is good; for unto eternity endureth his kindness.
2 Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —
Thus let the Lord's redeemed say, even those whom he hath redeemed from the hand of the adversary;
3 Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!
And whom he hath gathered out of the [various] lands, from the east, and from the west, from the north, and from the sea.
4 Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.
They wandered about in the wilderness, in the desert path; they could not find an inhabited city:
5 Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.
Hungry and thirsty, their soul within them fainted.
6 Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
Then they cried unto the Lord when they were in distress, [and] out of their afflictions he delivered them.
7 Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.
And he led them forth on the right way, that they might go to an inhabited city.
8 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
They [therefore] shall give thanks unto the Lord for his kindness, and [proclaim] his wonders to the children of men!
9 Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.
For he satisfied the longing soul, and the hungry soul he filled with good.—
10 Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,
Such as sit in darkness and in the shadow of death, bound in misery and [fetters of] iron; —
11 (Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)
Because they have rebelled against the words of God, and have contemned the counsel of the Most High;
12 — У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.
And he humbled with trouble their heart; they stumbled, and there was none to help;
13 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
But when they cry unto the Lord when they are in distress, he saveth them out of their afflictions;
14 Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.
He bringeth them out of darkness and the shadow of death, and teareth their bands asunder.
15 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
They [therefore] shall give thanks unto the Lord for his kindness, and [proclaim] his wonders to the children of men!
16 Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.
For he hath broken the doors of copper, and the bolts of iron hath he hewn asunder.—
17 Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;
Fools, because of their transgression, and because of their iniquities, are afflicted.
18 Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.
All manner of food their soul abhorreth; and they draw near unto the gates of death;
19 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
But when they cry unto the Lord when they are in distress, he saveth them out of their afflictions.
20 У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.
He sendeth his word and healeth them, and delivereth them from their graves.
21 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
They [therefore] shall give thanks unto the Lord for his kindness, and [proclaim] his wonders to the children of men!
22 Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!
They shall also sacrifice the sacrifices of thanksgiving, and relate his deeds with joyful song.—
23 Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,
They who go down to the sea in ships, who do business on great waters; —
24 Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.
These have seen the works of the Lord, and his wonders on the deep.
25 Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;
For he spoke, and he raised the stormy wind, which lifteth up its waves.
26 Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.
They would mount up to heaven, they would go down to the depths: their soul was melted because of their danger.
27 Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;
They would reel to and fro, and stagger like a drunken man, and all their wisdom was exhausted.
28 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
And they cried unto the Lord when they were in distress, and he brought them out of their afflictions.
29 У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.
He calmed the storm into a whisper, and stilled were the waves of the sea.
30 Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.
And they were rejoiced because they were silent: and then he guided them unto their desired haven.
31 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
They [therefore] shall give thanks unto the Lord for his kindness, and [proclaim] his wonders to the children of men!
32 Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.
And they must exalt him in the congregation of the people, and in the assembly of the elders must they praise him.—
33 У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.
He changeth rivers into a wilderness, and water-springs into parched ground;
34 Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.
A fruitful land into a salty waste, for the wickedness of those that dwell therein.
35 У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;
He changeth the wilderness into a pool of water, and desert land into water-springs.
36 Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;
And there he causeth to dwell the hungry, that they may found an inhabited city;
37 Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.
And they sow fields, and plant vineyards, that they may yield the fruits of the [annual] product.
38 У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.
He also blesseth them, and they multiply greatly, and he suffereth not their cattle to diminish.
39 Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.
They were also diminished and bowed low through oppression, misfortune, and sorrow:
40 У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;
He [then] poureth contempt upon princes, and causeth them to wander in a pathless wilderness.
41 Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.
And he exalteth the needy from misery, and maketh [his] families like flocks.
42 Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.
The righteous shall see it, and rejoice; but all wickedness shall stop her mouth.
43 Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!
Whoever is wise, let him observe these things, and let [all] understand the kindness of the Lord.
