Зәбур 107
1 Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!
Give glory to the Lord, for he is good: for his mercy endureth for ever.
2 Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —
Let them say so that have been redeemed by the Lord, whom he hath redeemed from the hand of the enemy: and gathered out of the countries.
3 Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!
From the rising and the setting of the sun, from the north and from the sea.
4 Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.
They wandered in a wilderness, in a place without water: they found not the way of a city for their habitation.
5 Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.
They were hungry and thirsty: their soul fainted in them.
6 Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
And they cried to the Lord in their tribulation: and he delivered them out of their distresses.
7 Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.
And he led them into the right way: that they might go to a city of habitation.
8 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Let the mercies of the Lord give glory to him: and his wonderful works to the children of men.
9 Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.
For he hath satisfied the empty soul, and hath filled the hungry soul with good things.
10 Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,
Such as sat in darkness and in the shadow of death: bound in want and in iron.
11 (Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)
Because they had exasperated the words of God: and provoked the counsel of the most High:
12 — У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.
And their heart was humbled with labours: they were weakened, and their was none to help them.
13 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
Then they cried to the Lord in their affliction: and he delivered them out of their distresses.
14 Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.
And he brought them out of darkness, and the shadow of death; and broke their bonds in sunder.
15 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Let the mercies of the Lord give glory to him, and his wonderful works to the children of men.
16 Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.
Because he hath broken gates of brass, and burst the iron bars.
17 Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;
He took them out of the way of their iniquity: for they were brought low for their injustices.
18 Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.
Their soul abhorred all manner of meat: and they drew nigh even to the gates of death.
19 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
And they cried to the Lord in their affliction: and he delivered them out of their distresses.
20 У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.
He sent his word, and healed them: and delivered them from their destructions.
21 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Let the mercies of the Lord give glory to him: and his wonderful works to the children of men.
22 Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!
And let them sacrifice the sacrifice of praise: and declare his works with joy.
23 Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,
They that go down to the sea in ships, doing business in the great waters:
24 Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.
These have seen the works of the Lord, and his wonders in the deep.
25 Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;
He said the word, and there arose a storm of wind: and the waves thereof were lifted up.
26 Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.
They mount up to the heavens, and they go down to the depths: their soul pined away with evils.
27 Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;
They were troubled, and reeled like a drunken man; and all their wisdom was swallowed up.
28 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
And they cried to the Lord in their affliction: and he brought them out of their distresses.
29 У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.
And he turned the storm into a breeze: and its waves were still.
30 Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.
And they rejoiced because they were still: and he brought them to the haven which they wished for.
31 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Let the mercies of the Lord give glory to him, and his wonderful works to the children of men.
32 Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.
And let them exalt him in the church of the people: and praise him in the chair of the ancients.
33 У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.
He hath turned rivers into a wilderness: and the sources of water into dry ground:
34 Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.
A fruitful land into barrenness, for the wickedness of them that dwell therein.
35 У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;
He hath turned a wilderness into pools of water, and a dry land into water springs.
36 Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;
And hath placed there the hungry; and they made a city for their habitation.
37 Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.
And they sowed fields, and planted vineyards: and they yielded fruit of birth.
38 У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.
And he blessed them, and they were multiplied exceedingly: and their cattle he suffered not to decrease.
39 Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.
Then they were brought to be few: and they were afflicted through the trouble of evils and sorrow.
40 У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;
Contempt was poured forth upon their princes: and he caused them to wander where there was no passing, and out of the way.
41 Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.
And he helped the poor out of poverty: and made him families like a flock of sheep.
42 Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.
The just shall see, and shall rejoice, and all iniquity shall stop their mouth.
43 Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!
Who is wise, and will keep these things: and will understand the mercies of the Lord?
