Зәбур 107
1 Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!
Halleluja! Lov Herren, thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig!
2 Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —
Så skal HERRENs genløste sige, de, han løste af Fjendens Hånd
3 Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!
og samlede ind fra Landene, fra Øst og Vest, fra Nord og fra Havet.
4 Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.
I den øde Ørk for de vild, fandt ikke Vej til beboet By,
5 Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.
de led både Sult og Tørst, deres Sjæl var ved at vansmægte;
6 Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
men de råbte til HERREN i Nøden, han frelste dem at deres Trængsler
7 Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.
og førte dem ad rette Vej, så de kom til beboet By.
8 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn.
9 Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.
Thi han mættede den vansmægtende Sjæl og fyldte den sultne med godt.
10 Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,
De sad i Mulm og Mørke, bundne i pine og Jern,
11 (Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)
fordi de havde stået Guds Ord imod og ringeagtet den Højestes Råd.
12 — У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.
Deres Hjerte var knuget af Kummer, de faldt, der var ingen, som hjalp;
13 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
men de råbte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,
14 Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.
førte dem ud af Mørket og Mulmet og sønderrev deres Bånd.
15 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn.
16 Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.
Thi han sprængte Døre af Kobber og sønderslog Slåer af Jern.
17 Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;
De sygnede hen for Synd og led for Brødes Skyld,
18 Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.
de væmmedes ved al Slags Mad, de kom Dødens Porte nær
19 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
men de råbte til Herren i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,
20 У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.
sendte sit Ord og lægede dem og frelste deres Liv fra Graven.
21 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn
22 Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!
og ofre Lovprisningsofre og med Jubel forkynnde hans Gerninger.
23 Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,
De for ud på Havet i Skibe, drev Handel på vældige Vande,
24 Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.
blev Vidne til HERRENs Gerninger, hans Underværker i Dybet;
25 Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;
han bød, og et Stormvejr rejste sig, Bølgerne tårnedes op;
26 Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.
mod Himlen steg de, i Dybet sank de, i Ulykken svandt deres Mod;
27 Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;
de tumled og raved som drukne, borte var al deres Visdom;
28 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
men de råbte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,
29 У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.
skiftede Stormen til Stille, så Havets Bølger tav;
30 Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.
og glade blev de, fordi det stilned; han førte dem til Havnen, de søgte.
31 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn,
32 Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.
ophøje ham i Folkets Forsamling og prise ham i de Ældstes Kreds!
33 У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.
Floder gør han til Ørken og Kilder til øde Land,
34 Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.
til Saltsteppe frugtbart Land for Ondskabens Skyld hos dem, som - bor der.
35 У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;
Ørken gør han til Vanddrag, det tørre Land til Kilder;
36 Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;
der lader han sultne bo, så de grunder en By at bo i,
37 Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.
tilsår Marker og planter Vin og høster Afgrødens Frugt.
38 У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.
Han velsigner dem, de bliver mange, han lader det ikke skorte på Kvæg.
39 Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.
De bliver få og segner under Modgangs og Kummers Tryk,
40 У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;
han udøser Hån over Fyrster og lader dem rave i vejløst Øde.
41 Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.
Men han løfter den fattige op af hans Nød og gør deres Slægter som Hjorde;
42 Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.
de oprigtige ser det og glædes, men al Ondskab lukker sin Mund.
43 Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!
Hvo som er viis, han mærke sig det og lægge sig HERRENs Nåde på Sinde!
