Зәбур 106
1 Һәмдусана! Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити.
Алілу́я!
2 Пәрвәрдигарниң қудрәтлик қилғанлирини ким сөзләп берәләйду? Униң бар шан-шөһритини ким җакалап берәләйду?
Хто розка́же про ве́лич Господню, розповість усю славу Його́?
3 Бәхитликтур адаләтни тутқан, Дайим һәққанийлиқни жүргүзгән киши!
Блаженні, хто де́ржиться права, хто чинить правду кожного ча́су!
4 Хәлқиңгә болған һиммитиң билән мени әслигәйсән, и Пәрвәрдигар; Ниҗатлиғиң билән йенимға келип хәвәр алғин!
Згадай мене, Господи, в ласці Своїй до народу Свого́, відві́дай мене спасі́нням Своїм,
5 Шуниң билән, Сән таллиғанлириңниң бәрикитини көрәй, Өз елиңниң шатлиғи билән шат болай, Өз мирасиң [болған хәлқиң] билән пәхирлинип, яйрап жүрәй!
щоб побачити добре вибра́нців Твоїх, щоб я ті́шився радощами Твого наро́ду, і хвалився зо спа́дком Твоїм!
6 Биз ата-бовилиримиз қатарида гуна өткүздуқ, Қәбиһлик қилдуқ, яманлиқ әйлидуқ.
Ми згрішили з батька́ми своїми, скриви́ли, неправди́ве чинили.
7 Мисирда турған ата-бовилиримиз мөҗизилириңни нәзиригә алмай, Көп меһриванлиқлириңни есигә алмиди; Бәлки деңизда, Қизил Деңиз бойида исян көтәрди.
Не зважа́ли на чу́да Твої батьки наші в Єгипті, многоти́ Твоїх ласк не прига́дували й бунтува́лись над морем, над морем Черво́ним.
8 Бирақ У қудритимни намайән қилай дәп, Өз нами үчүн уларни қутқузди.
Та Він ради Ймення Свого їх спас, щоб виявити Свою силу.
9 Униң Қизил Деңизға тәнбиһ бериши билән, У қупқуруқ болди; Худди қағҗирақ чөллүктин йетәкләп маңғандәк, У уларни деңиз тәглиридин [қуруқ] өткүзди.
Він кли́кнув на море Червоне — і ви́сохло, і Він їх повів через мо́рські глиби́ни, немов по пустині!
10 Уларни өч көргәнләрниң қолидин һөрлүккә чиқарди, Уларға һәмҗәмәт болуп дүшмән чаңгилидин қутқузди.
І Він спас їх з руки неприя́теля, визволив їх з руки ворога, —
11 Явларни сулар басти, Уларниң һеч бирси сақ қалмиди.
і закрила вода супроти́вників їхніх, жоден з них не зоста́вся!
12 Шундила улар Униң сөзлиригә ишәш қилди; Улар Уни күйлиди.
Тоді то в слова́ Його вві́рували, виспі́вували Йому славу.
13 Улар Униң қилғанлирини шунчә тез унтуди, Несиһәтини күтмиди;
Та скоро забули вони Його чин, не чекали пора́ди Його́,
14 Бәлки далада ач көзлүккә баладәк берилди, Чөл-баяванда Тәңрини синиди.
і пала́ли в пустині жада́нням, і Бога в пустині ізнов випробо́вували,
15 Шуңа У сориғинини уларға бәрди, Бирақ җүдәткүчи бир кесәлни җанлириға тәккүзди.
і Він їхнє жада́ння їм дав, але худість послав в їхню душу.
16 Улар баргаһда Мусаға һәсәт қилди, Худаниң муқәддәс бәндиси Һарунниму көрәлмиди.
Та Мойсею поза́здрили в та́борі, й Ааронові, святому Господньому.
17 Йәр ечилип Датанни жутувәтти, Абирамни адәмлири билән қапсивалди.
Розкрилась земля — і Дата́на погли́нула, Авіро́нові збори накрила,
18 Әгәшкүчилири арисида от йеқилди; Ялқун рәзилләрни көйдүривәтти.
і огонь запалав на їхніх збо́рах, — і по́лум'я те попали́ло безбожних.
19 Улар Һорәб теғида мозай бутни ясиди, Қуйма һәйкәлгә сәҗдә қилип,
Зробили тельця́ на Хори́ві, і били поклони бовва́нові ви́литому, —
20 Өзлириниң пәхир-шөһрити болғучиниң орниға, От-чөп йәйдиған өкүзниң сүритини алмаштурди.
і змінили вони свою славу на образ вола́, що траву пожирає,
21 Мисирда улуқ ишларни көрсәткән Ниҗаткари Тәңрини улар унтуди.
забули про Бога, свого Спасителя, що велике в Єгипті вчинив,
22 Дәрвәқә, Һам диярида мөҗизиләр яратқан, Қизил Деңиз бойида қорқунучлуқ ишларни көрсәткән Худани [унтуди].
у землі Ха́мовій чу́да, страшні ре́чі над морем Червоним.
23 У уларни һалак қилимән дегән еди — Өз таллиғини Муса қәһрини яндуруш үчүн Униң алдида аричи болуп тик турмиған болса, — Дәрвәқә шундақ қилған болар еди.
І сказав Він пони́щити їх, коли б не Мойсей, вибра́нець Його, що став був у ви́ломі перед обличчям Його — відверну́ти Його гнів, щоб не шкодив!
24 Улар йәнә гөзәл зиминни кәмситип рәт қилди, Униң вәдисигә ишәнмиди;
Погордили землею жада́ною, не повірили сло́ву Його,
25 Бәлки чедирлирида қақшап жүрүп, Пәрвәрдигарниң авазиға қулақ салмиди.
і ре́мствували по наме́тах своїх, неслухня́ні були́ до Господнього голосу.
26 Шуңа У уларға қәсәм қилип қол көтирип: — Силәрни чөлдә жиқитип түгәштүримән —
І Він підійняв Свою ру́ку на них, щоб їх повали́ти в пустині,
27 Әвлатлириңларниму әлләр арисида жиқитип түгәштүрүп, Яқа жутлар ара тарқитиветимән» — деди.
і щоб повалити їхнє пото́мство посеред наро́дів, та щоб розпоро́шити їх по країнах!
28 Улар Баал-Пеор бутқа өзини етип чоқунуп, Өлүкләргә атиған қурбанлиқларни йеди.
І служили Ваа́лові пео́рському, й їли вони жертви мертвих,
29 Улар қилмишлири билән Униң аччиғини кәлтүрди, Улар арисида ваба қозғалди;
і діла́ми своїми розгні́вали Бога, — тому вдерлась зара́за між них!
30 Финиһас турди-дә, һөкүм жүргүзди, Шуниң билән ваба тосулди;
І встав тоді Пі́нхас та й розсуди́в, — і зара́за затри́малась,
31 Бу иш [Финиһасқа] һәққанийәт дәп һесапланди, Униң нәслигиму әвладидин әвладиғичә, әбәдий шундақ һесапланди.
і йому порахо́вано в праведність це, з роду в рід аж навіки.
32 Улар йәнә [Пәрвәрдигарни] мерибаһ сулири бойида ғәзәпкә кәлтүрди, Уларниң сәвәвидин Мусағиму зәрәр йәтти;
І розгні́вали Бога вони над водою Мері́ви, і через них стало зле для Мойсея,
33 Чүнки улар униң роһини териктүрди, Униң ләвлири бехәстиликтә гәп қилип салди.
бо духа його засмути́ли, і він говорив нерозва́жно уста́ми своїми.
34 Улар Пәрвәрдигарниң әмригә хилаплиқ қилип, [Шу] йәрдики қовмларни йоқатмиди;
Вони не позни́щували тих наро́дів, що Господь говорив їм про них, —
35 Бәлки ят әлләр билән арилишип, Уларниң қилиқлирини үгәнди;
і поміша́лись з пога́нами, та їхніх учинків навчи́лись.
36 Уларниң бутлириға чоқунди, Булар өзлиригә бир қапқан болуп чиқти;
І бо́жищам їхнім служили, а ті па́сткою стали для них.
37 Чүнки улар өз оғул-қизлирини союп, җинларға қурбанлиққа беғишлиди.
І прино́сили в жертву синів своїх, а дочо́к своїх — де́монам,
38 Шундақ қилип улар бегуна қанни, Йәни Қанаандики бутларға атап қурбанлиқ қилип, өз оғул-қизлириниң қенини төкти; Зимини қанға булғинип кәтти.
— і кров чисту лили́, кров синів своїх і дочо́к своїх, що їх у жертву прино́сили бо́жищам ханаа́нським. І через кривавий пере́ступ земля поскверни́лась,
39 Улар өз қилмишлири билән булғанди; Қилиқлири билән паһишә аялдәк бузулди.
і стали нечисті вони через учи́нки свої, і пере́люб чинили діла́ми своїми.
40 Шуңа Пәрвәрдигар Өз хәлқидин қаттиқ ғәзәпләнди, У Өз мирасидин йиргәнди;
І проти наро́ду Свого запалав гнів Господній, і спа́док Його Йому став оги́дним,
41 Уларни ят әлләрниң қолиға бәрди, Уларға өчмәнләр улар үстидин һөкүмранлиқ қилди.
і віддав їх у руку наро́дів, — і їхні нена́висники панували над ними,
42 Дүшмәнлири уларни әзди, Улар яв қоли астида егилип пүкүлди.
і їхні вороги їх гноби́ли, і вони впокори́лися під їхню руку.
43 Көп қетим [Пәрвәрдигар] уларни қутқузди; Бирақ улар болса, өз хаһишлири билән Униңға асийлиқ қилди, Улар өз қәбиһлиги билән пәс һалға чүшти.
Багато разі́в Він визво́лював їх, але вони вперті були́ своїм за́думом, — і пригно́блено їх через їхню прови́ну!
44 Шундақтиму У уларниң налә-пәрядини аңлиғанда, Уларниң җәбир-җапалириға етивар бәрди;
Та поба́чив Він їхню тісно́ту, коли почув їхні блага́ння,
45 Һәм улар билән түзгән әһдисини әслиди, Зор меһри-шәпқити билән, ғәзивидин янди,
і Він пригадав їм Свого заповіта, і пожалував був за Своєю великою милістю,
46 У уларни сүргүн қилғанларниң қәлбидә рәһим ойғатти.
і збудив милосердя до них між усі́ма, що їх полони́ли!
47 Бизни қутқузғайсән, и Пәрвәрдигар Худайимиз! Муқәддәс намиңға тәшәккүр ейтишқа, Тәнтәнә қилип Сени мәдһийиләшкә, Бизни әлләр арисидин йениңға жиғивалғайсән!
Спаси́ нас, о Господи, Боже наш, і нас позбирай з-між наро́дів, щоб дя́кувати Йме́нню святому Твоєму, щоб Твоєю хвали́тися славою!
48 Исраилниң Худаси болған Пәрвәрдигарға, Әзәлдин та әбәткичә тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун! Пүткүл хәлиқ «Амин» десун! Һәмдусана!
Благословенний Господь, Бог Ізраїлів звіку й наві́ки! І ввесь наро́д нехай скаже: Амі́нь! Алілу́я!
